نقش اکوتوریسم در توسعه پایدار

لزوم رسیدن به توسعه پایدار، ایجاد تعادل بین سه عنصر انسان، محیط و اقتصاد می باشد. توسعه پایدار نیازهای نسل کنونی را بدون به مخاطره انداختن توانایی نسل های بعدی برای برآوردن نیازهایشان تامین می کند. اکوتوریسم یکی از ابزارهایی مناسب در جهت رسیدن به توسعه پایدار می باشد. اکوتوریسم می تواند از طریق توانمندسازی جوامع محلی در چهارسطح اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و روانشناسی در راستای توسعه پایدار عمل نماید. اکوتوریسم به عنوان یک استراتژی توسعه اگر به درستی مدیریت و برنامه ریزی شود، می تواند سودهایی را در زمینه زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی ایجاد نماید. در غیر این صورت زیان هایی را در این بخش ها به دنبال خواهد داشت. هدف از این تحقیق بررسی نقش اکوتوریسم در جهت رسیدن به توسعه پایدار است. روش مورد استفاده در این تحقیق به صورت کتابخانه ای و توصیفی-تحلیلی می باشد. نتیجه تحقیق نشان می دهد که اکوتوریسم پتانسیل کاهش تهدیدهای مطرح از جانب توریسم انبوه در نواحی طبیعی و مردمی که در پیرامون این نواحی زندگی و کسب درآمد می کنند را دارد. محافظت، سرمایه گذاری محلی و اشتغال، تبادل فرهنگی، آموزش محیطی، توجیه نواحی حفاظت شده و تقدیر و تمجید بازدیدکنندگان از پتانسیل های مثبت اکوتوریسم است. اکوتوریسم جهت از قوه به فعل درآوردن این پتانسیل به برنامه ریزی و مدیریت صحیح نیاز دارد. اکوتوریسم باید در جهت ترویج منافع اقتصادی برای ذینفعان در کنار حفظ فرهنگ های محلی و رعایت مسائل زیست محیطی گام بردارد.

کلیدواژه ها:

اکوتوریسم ، توانمندسازی جوامع محلی ، توسعه پایدار ، کسب و کار سبز ،