سازگاری کاربری آموزشی گامی در جهت حفظ محیط زیست سالم (مطالعه موردی: مدارس مقطع متوسطه شهر زابل)

با افزایش سریع جمعیت شهرها در نتیجه مهاجرت مردم از روستاها به مراکز شهری و نبود نظام مدون و دقیق برنامه ریزی در اکثر شهرهای ایران موجب بروز مشکلات فراوانی در سطح آنها شده است. یکی از مهم ترین مشکلات، کاهش سرانه خدمات شهری و از جمله خدمات آموزشی می باشد. هدف این پژوهش بررسی مکان فعلی فضاهای آموزشی مقطع متوسطه شهر زابل و تجزیه و تحلیل سازگاری آن ها با کاربری های ناسازگار (صنعتی، تجاری، شریانهای اصلی، پمپ بنزین) همجوار از رویکرد ماتریس سازگاری می باشد. در این پژوهش از روش توصیفی- تحلیلی استفاده می شود و نوع آن کاربردی - نظری است. برای تجزیه و تحلیل داده ها ابتدا نقشه های پایه در محیط Autodesk map تهیه و ویرایش شدند و در مرحله بعدی نقشه های مورد نظر در نرم افزار ArcGIS معرفی و سپس داده های توصیفی در ArcMap وارد پایگاه اطلاعاتی شدند و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج کلی این تحقیق حاکی از آن دارد که تعداد زیادی از مدارس مقطع متوسطه شهر زابل در ارتباط با کاربری های ناسازگار و آلاینده محیط زیست شهری قرار دارند. برای نمونه در ارتباط با کاربری صنعتی که اصلی ترین و مهمترین کاربری ناسازگار با کاربری آموزشی است و موجب آلودگی محیط مدارس و سلامت جسمی دانش آموزان می شود 15 مدرسه در وضعیت نامطلوب قرار دارند. همچنین در ارتباط با کاربری شریانهای اصلی درون شهری و ترافیکی که موجب آلودگی صوتی می شود، 14 مدرسه در وضعیت نامطلوب قرار دارند.

کلیدواژه ها:

کاربری آموزشی ، مدارس مقطع متوسطه ، ماتریس های سازگاری ، سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS