استفاده از روش تصمیم گیری چند معیارهSWOT در تعیین راهبردهای توسعه پایدارمطالعه موردی: منطقه زیرزمینی شهرسنندج

به جای توسعه و رشد بی رویه شهر به صورت افقی، با توسعه میان افزار زیرزمینی که برخلاف سایر سیاست های توسعه شهری در بستر و با حضور شهروندان و واحدهای همسایگی صورت می پذیرد، می توان به توسعه پایدار شهری دست یافت. شهر سنندج به دلیل تک هسته ای بودن دارای مشکلات عدیده ای در مرکز شهر است. دو عامل مهم محدودیت های ژئومورفولوژیکی و اقلیم سنندج استفاده از فضاهای زیرزمینی در مرکز شهر جهت توسعه میان افزاری را بارز کرده است. هدف از این پژوهش بررسی مزایا و معایب ایجاد میان افزار زیرزمینی درCBD، ایجاد ماتریس پشتیبان تصمیم گیری و در نهایت تعیین بهترین راهبرد می باشد. بررسی هایی به منظور پتانسیل سنجی و تدوین راهبردی برای توسعه میان افزاری زیرزمینی بر روی عوامل داخلی و خارجی محیط به عمل آمد و فهرستی از نقاط قوت، ضعف، فرصت و تهدیدها مورد شناسایی قرار گرفت. با توجه به مقادیر کمی استخراج شده از جدول برنامه ریزی، بهترین راهبردSOشناسایی شد که بر این اساس با ایجاد فضاهای زیرزمینی و قرار دادن انواع کاربری ها در آنجا می توان با بهره گیری از نقاط قوت و به منظور سود بردن از فرصت ها استفاده کرد. بهره گیری از پتانسیل های طبیعی مورفولوژیکی، تمرکز خدمات اقتصادی و ااجتماعی و علاقه رجوع مردم به این ناحیه و بهره گیری هدفمند از وجود تاسیسات در این ناحیه می تواند به موفقیت این طرح کمک نماید. شرایط محیطی و انسانی دائما در حال تغییر است در نتیجه راهبردها نیز در مقیاس زمانی باید دائما تعدیل و سازگار شوند.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، میان افزار ، ماتریس سوات ، راهبرد تهاجمی ، سنندج