پیش بینی گرایش به رفتارهای پرخطر براساس چشم انداز زمان و اشفتگی روانشناختی نوجوانان

هدف پژوهش حاضر بررسی پیش بینی گرایش به رفتارهای پرخطر براساس چشم انداز زمان و آشفتگی روانشناختی نوجوانان بود. روش پژوهش حاضر توصیفی، کاربردی و از نوع همبستگی بود. جامعه ی آماری پژوهش حاضر را دانش آموزان دبیرستانی منطقه 5 شهر تهران تشکیل دادند. به منظور گردآوری داده های پژوهش از پرسشنامه چشم انداز زمان زیمباردو ZTPI، مقیاس سنجش رفتارهای پرخطر YBBSS، و مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس DASS-42 استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از طریق آمار توصیفی میانگین، واریانس و انحراف استاندارد و آمار استنباطی همبستگی و تحلیل رگرسیون در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. براساس نتایج به دست آمده چشم انداز زمان و آشفتگی و روانشناختی قادر است 44% از تغییرات در گرایش به رفتارهای پرخطر را تبیین نماید و همچنین ضریب بتا به دست آمده نشان می دهد ابعاد گذشته منفی، گذشته مثبت، تقدیرنگری در حال، لذت جویی در حال آینده و گرایش به اشفتگی روانشناختی به ترتیب 0.279، 0.076-، 0.446-، 0.113، 0.039، 0.138- قادر به پیش بینی متغیر گرایش به رفتارهای پرخطر هستند.

کلیدواژه ها:

گرایش به رفتارهای پرخطر ، چشم انداز زمان ، آشفتگی روانشناختی نوجوانان