رابطه خودتنظیمی و سبک های یادگیری با فرسودگی تحصیلی در دانشجویان پسر دانشکده علوم اجتماعی

در پژوهش حاضر هدف بررسی رابطه خودتنظیمی و سبک های یادگیری با فرسودگی تحصیلی در دانشجویان پسر دانشکده علوم اجتماعی بود که حجم جامعه برابر با 409 نفر بود که با استفاده از جدول مورگان تعداد نمونه 196 نفر شد و پس از روش انتخاب نمونه به شیوه در دسترس سه پرسشنامه ی فرسودگی تحصیلی ماسلاخ و سبک های یادگیری کلب و همچنین خودتنظیمی بوفارد در بین آنها توزیع گشت و برای تحلیل داده ها و بدست آوردن نتایج ضمن استفاده از نرم افزار spss از آمار توصیفی و در بخش آمار استنباطی از همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده گردید و نتایج تحلیل داده ها نشان داد که استفاده از راهبردهای خودتنظیمی از فرسودگی تحصیلی تحصیلی جلوگیری کرده و با آن رابطه منفی و معنادار دارد اما درمورد استفاده از راهبردهای یادگیری و فرسودگی تحصیلی رابطه معنادار بدست نیامد بنابراین میتوان نتیجه گرفت استفاده از خودتنظیمی و آموزش آن به دانش آموزان سبب کاهش فرسودگی در آن ها میشود بنابراین فراگیران راهبردهای خودتنظیمی نه تنها موضوعات درسی را بهتر میفهمند بلکه در امور تحصیلی خودانگیخته تر و مسئول تر هستند و پیشرفت بیشتری میکنند.

کلیدواژه ها:

خودتنظیمی ، سبک های یادگیری و فرسودگی تحصیلی ، راهبردهای خودتنظیمی ، راهبردهای یادگیری