تعیین میزان حداقل غلظت بازدارندگی MIC و کشندگی MBC عصارهی اتانولی هشت گیاه دارویی بر روی باکتری اشریشیا کلی H7:O157 در شرایط آزمایشگاهی

مقدمه: استفاده از گیاهان دارویی جهت درمان بیماری ها یکی از موثرترین روش ها می باشتد که دارای کمترین اثرات جانبی استت. باکتری اشریشیاکلی O157:H7 از عوامل مهم بیماری گای دستگاه گوارشی می باشد ک معمولا اگ طریق مواد غذایی آلوده منتقل می گردد. یافتن عصاره های گیاهی که بر رشد این سوی مقاوم تاثیر بگذارد، می تواند بجای دارو های شیمیایی سنتتیک در کنترل و درمان عفونت های مختلف ناشی اگ این بیمارگر کمک زیادی نماید. هدف: بررسی مقایسه ای تاثیر حداقل غلظت بازدارندگی MIC حداقل غلظت کشندگی MBC عصاره گیاهان دارویی سیر زنجبیل ، فلفل، پیاز، بابونه، آ لاله، بومادران و افسنطین بر روی باکتری اشریشیاکلی O157:H7 می باشد. روش: عصاره های اتانولی گیاهان ب روش ماسراسیون تهی و سپس سوسپانسیون باکتری با غلظت CFU/ml 10 آماده گردید. فعالیت ضد باکتریایی گزاره ها به روش تهیه رقت در میکرو پلیت حاوی محیط کشت BHI براساس خوانش میزان کدورت در دستگاه الیزا ریدر با طول موج 620 نانومتر انجام و در نهایت تاثیر روش های MIC و MBC بر روی این باکتری بررسی شد. نتایج: بررسی ها نشان داد که عصاره گیاهان مذکور در روش ریز رقت ( میکرودایلوشن ) بر روی این باکتری اثر مهار کنندگی داشته است، نتایج حاکی از آن بود که بالاترین میزان بازدارندگی به ترتیب مربوط به گزاره های افستنطین و سیر با غلظت های 7/8 و 15/62 میلی گرم بر میلی لیتر و کمترین میزان بازدارندگی مربوط به استاد پیاز با غلظت 250 میلی گرم بر میلی لیتر می باشد. در حالی که بیشترین و کمترین مقدار حداقل غلظت کشنده ای به ترتیب مربوط به عصاره های سیر و بومادران با غلظت های 125 و 500 میلی گرم در میلی لیتر تعیین گردید.

کلیدواژه ها:

اشریشیاکلی ، عصاره اتانولی ، ماسراسیون ، میکرودایلوشن ، گیاهان دارویی