بررسی استفاده از سیستم های تجدیدپذیر در معماری و کیفیت هوا در فضاهای بسته

امروزه با افزایش نگرانی در مورد اتمام ذخایر انرژی فسیلی ، و با توجه به اینکه درصد قابل توجهی از انرژی در بخش ساختمان های با کاربری مسکونی و تجاری مصرف می شود ، معماران و طراحان رو به استفاده از سیستم های تجدیدپذیری نموده اند که می توانند انرژی را برای ساختمان تامین نمایند . از سویی دیگر در عصر حاضر با افزایش شهرنشینی ، مردم اوقات بیشتری را در محیط های بسته می گذرانند و تحقیقات نشان داده است که این محیط های بسته گاهی به دلیل تجمع آلاینده ها می تواند بسیار آلوده تر از محیط های باز باشد . در نتیجه در استفاده از مصالح و موادی که در فضاهای بسته مورد استفاده قرار میگیرند می بایست توجه لازم را در رابطه با انتشار آلاینده ها مبذول داشت . از این رو این نوشته در نظر دارد ، با بررسی سیستم های تجدیدپذیر متداول که می توانند جهت صرفه جویی در مصرف انرژی مورد استفاده قرار گیرند ، مصالح مورد استفاده در این سیستم ها را از نظر انتشار آلاینده ها در فضاهای داخلی مورد بررسی قرار دهد تا قبل از استفاده از این گونه سیستم ها ، به پیامدهای بعدی آن ها از نظر کیفیت هوا در فضاها و تاثیر آن ها بر سلامتی انسان نیز توجه شود . مطابق نتایج به دست آمده با استفاده از مطالعه ی کتابخانه ای و نتایج حاصل از کارهای پژوهشی انجام گرفته مستخرج از پایان نامه نگارنده، مشخص شده است که تابش نور خورشید به برخی از مصالح مورد استفاده در این سیستم ها باعث افزایش دما و در نتیجه باعث آزادسازی ترکیبات سمی از برخی از این مصالح می گردد که خود با بحث انرژی های پاک و معماری پایدار منافات دارد . از این رو، در انتخاب مصالح در سیستم های تجدیدپذیر می بایست دقت های لازم را به کار برد تا مصالحی انتخاب شوند که برای این نوع سیستم ها از پایداری مناسب برخوردار باشند و آلاینده های سمی از آن ها منتشر نگردد

کلیدواژه ها:

انرژی ، سیستم های تجدیدپذیر ، کیفیت هوا ، مصالح پایدار ، معماری پایدار