جایگاه معناگرایی در شکل گیری سلسله مراتب مسجد امام اصفهان

هنر ایرانی همواره در پیوند با روح اسلامی متضمن حقایقی است . از این رو با توجه به اینکه دوران صفوی بستر مناسبی برای شکوفایی و رشد هنراسلامی ایرانی در همه زمینه ها را فراهم نموده است .معماری این دوره نیز تجلیگاه معنا است هم به لحاظ شکلی و هم به لحاظ سازماندهی و فضایی. طریقت که یکی از عوامل مهم در فراگیر شدن تشیع در عصر صفوی است و به لحاظ نظری و عملی ریشه در قرآن و سنت دارد ، به طی کردن مراتب برای رسیدن به حضرت حق تاکید دارد و به عبارتی اصل سلسله مراتب نوعی تلاش برای تداعی گذار از دنیای خاکی به ماوراء است که از اصول بنیادین هنرهای سنتی است که بارزترین جایگاه بروز آن مسجد است . مسجد امام اصفهان، یکی از مساجد شاخص در این دوره و نمودی از تبلور اندیشه و هنر محسوب می شود .لذا در این مقاله سعی شده جایگاه و تاثیر معناگرایی بر شکل گیری سلسله مراتب در مسجد امام اصفهان با توجه به این تفکر پرداخته شود. روش تحقیق براساس مطالعات کتابخانه ای و میدانی و به صورت توصیفی و تحلیلی است ،که در نتیجه به تاثیر تفکرات معناگرایانه در شکل گیری سلسله مراتب در مساجد این دوره پرداخته خواهد شد . در واقع سلسله مراتب در مسجد امام آفرینش بی نظیری از مراتب است که تداعی گر طلب سالک تا عروج انسان و پیوستن او به حضرت حق و محو شدن در وجود اوست که مستقیما از تفکر طریقت نشات گرفته است .