تحلیل جلوه های مفهومی و پروسه های هندسی پیچیده در الگوهای معماری پارامتریک

معماری پارامتریک، سبکی نوین در معماری محسوب میشود که با پیشرفت دانش های الکترونیک در چند دهه اخیر، گسترش یافته و روز به روز بیشتر مورد توجه قرار میگیرد اما به نظر میرسد تالیفات متعدد معماری در زمینه فناوری طراحی پارامتریک، بدون در نظر گرفتن شرایط ضروری و مهم پروژه صحبت میکنند و مفهوم خاصی از طراحی پارامتریک ارائه نمیکنند. البته این واژه معنای متعددی دارد؛ از معانی ضمنی ریاضی گرفته تا معانی اجتماعی. آنچه برای ما مهم است این است که اسناد و اطلاعات موجود در مورد معماری، به بررسی مفهوم طراحی پارامتریک از نقطه نظر مدیریت اطلاعات و عملیات خاص هندسی می پردازند. گفتنی است شاید به نظر برسد این امر تنها با کمک فناوری ها و نرم افزار های رایانه ای نوین امکان پذیر است ولی ما در این مقاله نشان داده ایم که بدون فناوری های دیجیتال نیز طراحی پارامتری امکان پذیر است. متاسفانه در پی جست و جوهای ما در آثار ایرانی، پروژه ای با سبک پارامتریک مشاهده نشد و نیز مقالات بومی موجود کمکی به ما در ارائه مفهوم معماری دیجیتال نکرد. بنابراین در این مقاله بر اساس مطالعات کیفی کتابخانه ای و به شکل تحلیلی، تفسیری، ابتدا به بررسی معانی اصطلاح پارامتریک در رساله های دانشگاهی پرداخته شده سپس آثار ساخته شده خارجی منسوب به معماری پارامتریک را تجزیه تحلیل نموده و تفاسیری درمورد روند کلی تولید، موضوعات کاربردی و ساخت و ساز در طراحی آنها آورده شده است تا بدین طریق بتوانیم درکی روشن از معماری پارامتریک ارائه دهیم.

کلیدواژه ها:

معماری پارامتریک ، طراحی دیجیتال ، سطوح پیچیده ، روند طراحی