بررسی استفاده از بناهای تاریخی در جهت زنده نگه داشتن کاربری و هویت بنا مطالعه موردی شهر میاندوآب

اغلب آثار باستانی که امروزه در گوشه و کنار دنیا به عنوان یک جاذبه تاریخی مورد توجه گردشگران قرار می گیرد، روزگاری دور یا نزدیک بنا بر دلیلی خاص ساخته شده و مورد استفاده بوده است. یکی از روش هایی که امروزه برای تداوم حیات ابنیه تاریخی به کار می رود، دادن کاربری جدید به آنها و استفاده از فضاهای آن بر اساس قابلیت های موجود در بنا است. بنابراین این موضوع سبب می شود علاوه بر ایجاد جاذبه ای جدید در کنار جاذبه فرعی ایجاد شده، بنای مورد نظر به صورت کامل تحت نظر بوده و مرمت به صورت مداوم در آن صورت بگیرد زیرا وقتی از این فضااستفاده می شود، تمامی بخش های مختلف آن دائما تحت کنترل بوده و کوچک ترین ضایعه ای به سرعت کشف شده و برطرف می شود . با توجه به اینکه در ایران نیز چندی است برخی از ابنیه تاریخی تغییر کاربری داده و به هتل یا رستوران تبدیل شده اند اما ارائه جاذبه های جانبی در کنار بنای اصلی با توجه به وجود جاذبه های فرهنگی تاریخی و قومی موجود در ایران آنچنان مدنظر برنامه ریزان قرار نگرفته است. لذا در این تحقیق به بررسی کاربری جدید و نحوه استفاده از فضاها براساس قابلیت های موجود در بناهای تاریخی شهر میاندوآب پرداخته شده و راهکارهایی نیز در زمینه ارائه جاذبههای جانبی در کنار بنای اصلی و برآوردن سطح انتظارات گردشگران ارائه گردیده است.

کلیدواژه ها:

کاربری جدید ، بنا ، فضا ، ابنیه تاریخی ، جاذبه گردشگری ، ایران ، شهر میاندوآب