بررسی جایگاه فرایند طراحی معماری پارامتریک در رویکردهای خطی و غیرخطی

امروزه تکنیکهای طراحی پارامتریک، مزایای آشکاری برای فرایندهای مهندسی، تولید و ساخت ارائه میدهد. طبیعتاً معماران نیز از این قاعده مستثنی نبوده و همواره سعی دارند این روشها را در خلق راهحلهای طراحی در فرایند طراحی خود به کار گیرند. در توضیح چیستی طراحی پارامتریک باید اذعان نمود، فرایندی برمبنای اندیشه الگوریتمی است که رابطه بین هدف طراحی و پاسخ طراحی را تعریف میکند که با پیدایش این اندیشه طراحان، معماران و برنامهریزان فرایندهای طراحی بسیار متفاوت از فرایندهای طراحی گذشته را تجربه کردند. فرایندهای طراحی سنتی همواره از نوع خطی بودهاند که در آن توصیف رابطه بین متغیرهای چندگانه توسط تابع خطی ساده در ریاضی بررسی میشود و در نقطه مقابل آنها فرایندهای غیرخطی قرار دارند که با ترکیب ایدهها از مراحل مختلف فرایند طراحی به نتیجه میرسند. در این مقاله برای یافتن پاسخ این سؤال که فرایند طراحی پارامتریک یک فرایند خطی است یا غیرخطی؟ از روش تحقیق توصیفی استفاده میشود و در این راستا مطالعاتی در زمینه پارامترگرایی، فرایند طراحی پارامتریک همراه با نمونههایی از کاربرد آن در معماری، الگوریتمهای مؤثر بر طراحی پارامتریک و نیز سیستمهای طراحی پارامتریک انجام شده است و در نهایت با مقایسه فرایندهای طراحی سنتی خطی، پارامتریک و غیر خطی اینچنین نتیجهگیری میشود که معماری پارامتریک از طرفی با توجه به تعریف نوعی فرایند طراحی خطی است که با تغییر هریک از پارامترهای مؤثر بر طرح، اولاً سایر پارامترها به صورت پیدرپی و در نتیجه آن محصول طراحی تغیییر مییابد. از سوی دیگر فرایند طراحی پارامتریک، با در نظر داشتن تعریف فرایند طراحی غیرخطی در پاسخ به مسئله طراحی با دستهای از جوابها مواجه است و پاسخ نهایی به مسئله طراحی در واقع برآیندی از آن دسته گزینههای طراحی شده است. بنا بر موارد ذکر شده اینچنین نتیجهگیری میشود که فرایند طراحی پارامتریک فرایندی خطی غیرخطی است.

کلیدواژه ها:

فرایند طراحی پارامتریک ، فرایند طراحی خطی ، فرایند طراحی غیرخطی ، الگوریتم