بررسی تاثیرعامل مذهب برجهت گیری خانه های بافت سنتی رون رو به حضرت درشهرمشهد

رون یا جهتگیری خانه به عنوان یکی از مهم ترین مسائل شهرسازی نقش مهمی را در بافت سنتی هر شهر ایفا مینماید. این عامل مهم که نشأت گرفته از خصوصیات اقلیمی است؛ در هر شهر با توجه به ویژگیهای اقلیمی خاص آن نمودی متمایز داشته و به سه نوع کلی راسته، اصفهانی و کرمانی تقسیم میشود. پژوهش حاضر بر آن است تا با استفاده از روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و روش جمعآوری اطلاعات کتابخانهای و مشاهده و عملیات میدانی به شناخت و بررسی رون و جهتگیری خانه های مسکونی در بافت سنتی شهر مشهد بپردازد و از این رهگذر تأثیر عامل اقلیم را بر نحوه استقرار ابنیه در بافت سنتی این شهر مورد کنکاش قرار دهد. نتایج حاصل از بررسی فوق حاکی از آن است که جهتگیری خانههای سنتی به طور غالب بر اساس رون اصفهانی می باشد که با اصول اقلیمی این بافت کاملاً مطابقت دارد. هرچند کنکاش بیشتر در بافت سنتی این شهر بیانگر این مطلب بود که علاوه بر جهت گیری فوق، جهت گیری به سمت قبله (رون راسته) و جهت گیری به سمت حرم حضرت رضا(ع) به صورت شعاعی (رون رو به حضرت) نیز رایج و متداول است که هر دو جهتگیری مذکور از خصوصیت مذهبی- فرهنگی خاص این بافت نشأت گرفته است. این مهم، بیانگر این است که علاوه بر عامل اقلیم، عامل مذهب و فرهنگ نیز در جهتگیری خانه های بافت سنتی این شهر نقشی تأثیرگذار ایفا میکند و در شهرهای مذهبی همچون مکه، مشهد، قم و ... که یک عنصر کالبدی مذهبی نقش مرکزیت شهری را ایفا می- کند؛ بایستی مورد تأمل قرار گیرد