عوامل ایجاد احساس تعلق در فضاهای آموزشی و ارائه دستورالعمل های طراحی فضاهای آموزشی نو بررسی نمونه موردی دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه فردوسی مشهد

هدف این پژوهش پرداختن به مفهوم احساس تعلق و عوامل ایجاد آن در محیطهای آموزشی و دست یابی به دستورالعمل هایی برای طراحی فضاهای آموزشی دانشگاهی آینده می باشد. احساس تعلق، یکی از معانی مهم و مؤثر در ارتباط انسان و محیط می باشد که مورد توجه طراحان بوده است. احساس تعلق در ایجاد حس مکان، احساس جمعی، مشارکت فرد و در نهایت پایداری اجتماعی موثر می باشد. در طراحی دانشکده معماری و شهرسازی از مفاهیم و عناصر معماری ایرانی اسلامی در کنار تکنولوژی روز استفاده شده است. این پژوهش از لحاظ هدف بنیادی و از - نظر ماهیت کمی و کیفی می باشد. با بررسی منابع گردآوری شده پیرامون موضوع، دیدگاه صاحب نظران تدوین گردید و پرسشنامه ای بر این مبناطراحی شد. پس از طبقه بندی اطلاعات به دست آمده از پرسشنامه ها، با استفاده از نرم افزارSpSS به تحلیل اطلاعات پرداختیم. جهت رسیدن به نتایج دقیقتر، تلاش شده جامعه ا مٓاری، بیش از 71 درصد کل جامعه دانشجویان دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه فردوسی مشهد را تشکیل دهد. مهم ترین عامل ایجاد احساس تعلق تاثیر دیگران که در واقع جامعه ای که دانشجو در آن عضویت دارد شامل گروه های دوستی، اساتید و کارکنان می باشد که هرچه عوامل محیطی این موضوع را تقویت کنند احساس تعلق بیشتری در فرد ایجاد می کند

کلیدواژه ها:

احساس تعلق ، فضاهای آموزشی آینده ، عوامل محیطی و اجتماعی