ضرورت تجدیدنظردرمنابع انرژی وجایگزینی انرژیهای تجدید پذیردرمعماری

یکی از مهم ترین موضوعاتی که در چند دهه اخیر مورد توجه اکثر کشورهای صنعتی پیشرفته بوده است، بحث جلوگیری از اتلاف انرژی می باشد. اهمیت این بحث در سال های نخست دهه 1960 ، زمانی که تقاضا برای عرضه ذخائر نفتی و انرژی ناشی از آن افزایش چشمگیری یافت، روشن شد. توجه به این موضوع که منابع تجدید ناپذیر، محدود و احتیاجات انرژی جهان به مقدار قابل ملاحظه ای افزایش یافته است، ضرورت تجدید نظر در منابع انرژی را آشکار می سازد. این مقاله درصدد بررسی ضرورت تجدید نظر در منابع انرژی و جایگزینی انرژی های نو در معماری و استفاده از آن ها در معماری به منظور دستیابی به پایداری، کاهش آلودگی های زیست محیطی و بهینه سازی مصرف انرژی می باشد. در این مقاله، ابتدا مقایسه ای بین منابع انرژی تجدید پذیر و تجدید ناپذیر صورت گرفته، آنگاه منابع انرژی تجدید پذیر(انرژی خورشیدی، باد، زمین گرمایی و ...)، خصوصیات و ویژگی های آن ها بحث گردیده، سپس کاربرد انرژی های تجدید پذیر در معماری بررسی شده است. نتایج حاصل از پژوهش، بیانگر آن است که با سود جستن از انرژی های طبیعی، ساخت و ساز هماهنگ با طبیعت و بهره گیری صحیح از منابع و عوامل اقلیمی می توان وابستگیها را به مصرف انرژی کاهش داده و از آلودگی محیط زیست جلوگیری کرد. بنابراین در کلیه مراحل شکل گیری یک ساختمان باید مسئله صرفه جویی انرژی و بهینه سازی آن و همچنین استفاده از انرژی های پاک را چه در طراحی، چه در ساخت و چه در نگهداری مورد توجه قرار داد. روش انجام این پژوهش به صورت کیفی می باشد، و منابع مورد مطالعه به صورت کتابخانه ای و اینترنتی مورد بررسی قرار گرفته اند

کلیدواژه ها:

انرژیهای تجدید پذیر ، انرژیهای تجدید ناپذیر ، منابع انرژی ، معماری