بررسی باززنده سازی فرهنگ ایرانی اسلامی درقالب مراکز فرهنگی برون مرزی

این مسئله که چرا فرهنگ وسنن دوران اسلامی در ایران ، علیرغم دارا بودن شکوه و جلال و زیبایی های فراوان و منحصر به فرد که تا قرن های متمادی در سراسر جهان تأثیر گذار و فرهنگی مقبول عام و خاص بوده است، اینک و به خصوص در دوران معاصر تا حدود زیادی مغفول واقع شده و حتی در خود ایران و سایر کشورهای اسلامی نیز مقبولیت سابق را ندارد. هر قومی باید به دنبال فرهنگی غنی و قوی باشد، که در غیر اینصورت هر چه دیگران می خواهند به آن قوم تحمیل خواهند نمود. اگر قومی از فرهنگ خود ببرد، هم به زندگی ملی خود بی اعتنا می شود، هم قوه تمیز را بر اساس اعتقادات و باورهای فرد ازدست م یدهد و هم ذوق بیگانه پسند می یابد. هرچند در مدح و ثنای فرهنگ و سنت های ایرانی اسلامی سمینارها و همایش های متعدد ملی و بینالمللی برگزار شده است، لیکن تاکنون توفیق چندانی در باز زنده سازی آن فرهنگ وسنت های حاصل نشده است. این امر یک فرضیه نیست، بلکه یک واقعیت تلخ است که دیگر فرهنگ دوران اسلامی را نمی توان به شکل سابق به کار برد در این خصوص لازم است که کار از حد سمینار و همایش و حتی تدریس جسته و گریخته در رشته های دانشگاهی فراتر رفته و چنین کار بزرگی را باید به مراکز پژوهشی و آموزشی خیلی بزرگی سپرد. این مقاله، باز زنده سازی فرهنگ ایرانی اسلامی را در قالب مراکز فرهنگی برون مرزی دنبال می کند . از آنجا که ایرانیان خارج ازکشور در هجمه فرهنگ های بیگانه هستند احداث چنین مراکزی اجتناب ناپذیر می باشد

کلیدواژه ها:

فرهنگ ایرانی اسلامی ، باززنده سازی ، مراکز فرهنگی