تعیین الگوی بهینه بافت در طراحی مجتمع مسکونی در اقلیم گرم و مرطوب نمونه موردی: عسلویه، استان بوشهر

طراحی همساز با اقلیم درکنار فراهم کردن شرایط آسایش حرارتی، موجب کاهش مصرف انرژی های تجدیدناپذیرمیگردد عسلویه به عنوان قطب اقتصادی ایران واقع در کرانه خلیج فارس و منطقه ررم و مرطوب کشور، دارای اقلیم ویژه ای می باشدع به دلیل موقعیت صنعتی شهرستان وجهت رشد و توسعه شرایط زیستی ضروری است در آن، شهرک ها و مجتمع های مسکونی برای کارکنان پیش بینی شود که بتواند علاوه بر تامینفضای زندری، آسایش حرارتی را فراهم کند و هماهنگ با اقلیم خاص عسلویه باشد هدف مقاله پیش رو استخراج راهکارها برای تعیین الگوی بهینه بافت در طراحی مجتمع مسکنی در اقلیم گرم و مرطوب و به طور خاص شهرستان عسلویه می باشدپژوهش حاضر به روش توصیفی- تحلیلی به بررسی اطلاعات کتابخانه ای، نمونه های مدرن طراحی اقلیمی و نیز مطالعات میدانی معماری بومیاستان بوشهر می پردازد نتایج تحقیق پیرامون شرایط آب و هوایی عسلویه، نشان میدهد که تابش و رطوبت بالا دو مسئله اصلی اقلیم منطقه می باشد بنابراین طراحی همساز با اقلیم در جهت پاسخگویی به این دو مسئله، بدنیال بهره ریری از حداکثر تهویه طبیعی و جریان هوا، به حداقل رساندن میزان جذب حرارت و فراهم کردن بیشترین میزان سایه اندازی در بافت مسکونی می باشداز اینرو رفتار حاضر، به بررسی، تحلیل و ارایه الگوی بهینه بافت در طراحی مجتمع های مسکونی در اقلیم گرم و مرطوب عسلویه که شامل پنج بخش: جهت گیری بناها و معابر چیدمان و آرایش ساختمان ها و معابر، تناسبات و فرم کالبدی بناها، محوطه سازی، دسترسی و ارتباطات در بافت مسکونی است، می پردازدع

کلیدواژه ها:

الگوی بهینه بافت ، مجتمع مسکونی ، اقلیم ررم و مرطوب ، عسلویه ، صرفه جویی در انرژی