نظری بر پارادایم نوگرایی در حوزه معماری اسلامی و چالشهای پیش رو

بی شک در گذر زمان، معماران سعی کردند تا با شناخت نیاز و خواسته جامعه، آثار خود را متناسب و همسو با هنجارهای دینی و اسلامی خلق نمایند؛ ولی تأسی بر معماری غربی و مدرن در کنار بحران های هویتی و اصالتی، مؤلفه های دینی معماری را تحت الشعاع قرار داده و باعث فراز وفرود های متعددی بین دین و معماری شد. چه ارتباطی میتواند بین معماری اسلامی و نوگرایی وجود داشته باشد؟ هدف این گفتار، دستیابی بهمفهوم ارزشهای دینی و اسلامی در معماری است؛ باعنایت به ماهیت نظری پژوهش، این تحقیق از نوع بنیادی-نظری می باشد که به روش تحلیلی-توصیفی انجام شده و با استناد به تعاریف موجود در مورد مدرنیته و معماری اسلامی، تلاش شده ضمن بیان تعریفی از ارتباط آنها با همدیگر، مؤلفه های مورد نظر مدرنیته در معماری برای جامعه اسلامی ارائه شود. برای رسیدن به الگوی مناسب معماری معاصر باید مؤلفه هایمعماری اسلامی، شامل معماری با نیت قرب الهی، توجه به ساخت فضای بیآلایش دینی و نیایشی، توجه به حس جمعی و مشارکت، خلق سادگی و زیبائی توأمان و تقویت دانش فکری است.

کلیدواژه ها:

نوگرایی ، معماری ، معماری اسلامی