اثربخشی آموزش گروهی تاب آوری بر بهزیستی روان شناختی مادران دارای فرزند اتیسم در شهر اصفهان

هدف: هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش تاب آوری بر بهزیستی روانشناختی مادران دارای فرزند اتیسم بود.روش شناسی: طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی به صورت پیش آزمون- پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه مادران دارای فرزند اتیسم بود که برای دریافت خدمات آموزشی و توانبخشی به مراکز توانبخشی در شهر اصفهان مراجعه کرده بودند. برای انتخاب نمونه ابتدا از بین مراکز توانبخشی کودکان اتیسم در سطح شهر اصفهان، مرکز اتیسم فاطمه زهرا به صورت هدفمند و سپس از بین مراجعان این مرکز، تعداد 30 مادر به صورت دردسترس و براساس معیارهای ورود و خروج از پژوهش انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزارهای مورداستفاده در پژوهش عبارت بودند از: مصاحبه بالینی و مقیاس بهزیستی روانشناختی ریف، . 1989 شرکت کنندگان در گروه آزمایش طی 12 جلسه 2 ساعته، تحت آموزش های گروهی تابآوری بر اساس برنامه هندرسون و میلستین، کروتز و انستیتوی پژوهش 1997 قرار گرفتند.یافته ها: نتایج تحلیل کواریانس چند متغیره نشان داد که آموزش گروهی تاب آوری موجب افزایش بهزیستی روان شناختی و مولفه های آن استقلال، تسلط بر محیط، رشد شخصی، ارتباط مثبت با دیگران، هدفمندی در زندگی و پذیرش خود در مادران دارای فرزند اتیسم در گروه آزمایش در مرحله پس آزمون شده است و این تغییرات ازنظر آماری معنادار هستند P<0/01 نتیجه گیری: با توجه به تایید اثربخشی آموزش تاب آوری بر بهزیستی روانشناختی مادران دارای فرزند اتیسم، میتوان از این روش به عنوان یک روش مداخلهای و درمانی برای آنها استفاده نمود

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، بهزیستی روانشناختی ، مادران دارای فرزند اتیسم