کشاورزی پایدار و مساله آب در مناطق خشک و نیمه خشک

آب به عنوان منبع مهم برای توسعه پایدار کشاورزی در سراسر جهان در نظر گرفته شده است و به عنوان یک نهاده اصلی در زراعت مناطق خشک و نیمه خشک از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. کمبود آب مهم ترین عامل محدود کننده کشاورزی به شمار می رود، کمیابی آب و فرسایی منابع آبی، از مسایلی است که درصورت ادامه روندهای موجود، بحران غیر قابل بازگشتی را رقم خواهد زد. مدیریت پایدار منابع آب به منظور مصرف بهینه، همگام با تولید حداکثری محصول و ارتقاء امنیت غذایی مهم می باشد . ایران جزءکشورهایی خواهد بود که بحران مصرف بالا و کم آبی را به دلیل افزایش جمعیت شهر نشین و ارتقای سطح صنعت و کشاورزی، پیش رو خواهد داشت. در کشور ما 11 درصد آب مصرف مى شود. بیش از 66 درصد ذخایر آب شیرین کشور، وابسته به منابع آب هاى زیرزمینى است که درحقیقت ما باید این منابع زیرزمینى را براى سال هاى خشکسالى نگهدارى مى کردیم. بروز خشکسالی های پی در پی در سال های اخیر دسترسی به آب را با بحران شدیدتری مواجه نموده است. به طوری که تامین آب قابل دسترس برای مصارفمختلف یک از چالش های مهم محسوب می شود. همچنین برداشت بی رویه از منابع آب زیرزمینی . اضافه برداشت سالانه از این منابع و کاهش تغذیه، افت آبخوان ها و نشست زمین از دیگر مسایل و مشکلات بخش آب می باشد. افزایش فشار های جمعیتی، بهبود سطح زندگی و تقاضای فزاینده برای حفظ محیط زیست، همه دولت ها را برانگیخته تا برای مدیریت آب موجود راهکارهای بهتری ارایه نمایند.

کلیدواژه ها:

کشاورزی پایدار ، مناطق خشک و نیمه خشک ، آب