اثربخشی آموزش مثبت نگری با رویکرد اسلامی به شیوه گروهی بر تعهد زناشویی در پرستاران زن متاهل بیمارستان شهید صدوقی یزد

مقدمه: تعهد زناشویی، مهم ترین عامل موثر بر ثبات خانواده است. پرستاران به دلیل مواجهه با استرس در معرض تنش های روانی و مشکلات زناشویی قرار دارند؛ بنابراین انجام مداخلاتی برای پیشگیری از تشدید این مشکلات و ارتقای کیفیت زندگی زناشویی پرستاران اهمیت دارد. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش مثبت نگری با رویکرد اسلامی به شیوه گروهی بر تعهد زناشویی در پرستاران زن متاهل بیمارستان شهید صدوقی یزد بود. روش بررسی: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه پرستاران زن متاهل بیمارستان شهید صدوقی شهرستان یزد در سال 96 بود و نمونه شامل 30 نفر از این جامعه بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و به صورت گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش 15 نفر و کنترل 15 نفر جایگزین شدند. ابزار پژوهش پرسش نامه تعهد زناشویی آدامز و جونز 1997 است. ابتدا گروه های آزمایش و کنترل مشخص و از هر دو گروه پیش آزمون گرفته شد. سپس متغیر مستقل آموزش مثبت نگری با رویکرد اسلامی به گروه آزمایش ارائه شد. پس از اجرای دوره آموزشی به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای و به صورت هفتگی و گروهی از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. نتایج با استفاده از آزمون آماری تحلیل کواریانس مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت یافته ها: میانگین سنی 30 شرکت کننده در پژوهش 38/13 میباشد. بین دو گروه از لحاظ تعهد زناشویی p<0/05 و F=62/104 تفاوت معنادار وجود دارد. بین میانگین نمرات تعهد شخصی، تعهد اخلاقی و تعهد ساختاری در دو گروه در مرحله پس آزمون، پس از حذف اثر پیش آزمون میانگین تعدیل شده تفاوت معناداری مشاهده می شود p<0/05 اندازه اثر آموزش به ترتیب برابر 0/593و0/52و0/617 بوده است نتیج هگیری: با توجه به تاثیر آموزش مثبت نگری با رویکرد اسلامی به شیوه گروهی بر افزایش تعهد زناشویی و زیرمقیاس های آن تعهد شخصی اخلاقی و ساختاری در پرستاران، توصیه می شود با توجه به وجود مراکز مشاوره در اکثر بیمارستان ها، این آموزش در قالب برنامه های مدون بهپرستاران ارائه گردد.

کلیدواژه ها:

آموزش مثبت نگری ، تعهد زناشویی ، پرستاران ، استرس