رابطه تفکر دیالکتیک وهمدلی با بهزیستی معنوی

هدف اصلی از این پژوهش بررسی رابطه تفکر دیالکتیک وهمدلی با بهزیستی معنوی بزرگسالان بوده است. شرکت کنندگان درپژوهش شامل 4 گروه سنی (20 تا 30،29 تا 39 ، 40 تا 49 50 تا 60 سال) درشهراصفهان هستند.که به روش نمونه گیری تصادفی در دسترس انتخاب شده اند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش عبارتند از: پرسشنامه بهزیستی معنوی، سیاهه باورهای پارادایم اجتماعی و شاخص واکنش بین فردی (همدلی). طرح پژوهش اصلی طرح توصیفی -همبستگی است. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل رگرسیون وتحلیل واریانس استفاده شده است. نتایج بدست آمده نشان می دهد که تفکر دیالکتیک وهمدلی رابطه خوب با خدا ،خود ودیگران را پیش بینی می کنند و تفکر دیالکتیک نقش مهمتری نسبت به همدلی وسطح مذهبی بودن در پیش بینی بهزیستی معنوی بزرگسالان دارد. همچنین نتایج تحلیل واریانس تفاوت های گروهی (سن،جنس وسطح مذهبی بودن) نشان داد که با پیشرفت سطح مذهبی بودن بهزیستی معنوی افزایش می یابد ومذهبی بودن اثر مثبتی بر بهزیستی معنوی دارد در حالیکه سن وجنس اثر معناداری بر بهزیستی معنوی ندارند. بنابراین با توجه به یافته های تحقیق آموزش تفکر دیالتیک وراهبردهای همدلی وآموزش های مذهبی نقش مهمی در بهبود روابط با خدا،خود ودیگران دارند.

کلیدواژه ها:

بهزیستی معنوی ، تفکر دیالکتیک ، همدلی.