تصفیهی بیولوژیکی نیتروژن از فاضلاب

آنچه مشخص است تصفیهخانههای فاضلاب شهری در گذشته عموما با هدف حذف آلایندههای آلی، مواد معلق و آلایندههای میکروبی ایجاد گردیدهاند. با توجه به مشخصشدن اثرات ترکیبات نیتروژن و فسفر در محیطهای آبی که میتوان به سمیت آمونیاک، رشد زیادگیاهان آبزی، ایجاد پدیده خزهزدگی یا اوتریفیکاسیون و آلودگی آبهای زیرزمینی به نیترات اشاره کرد، باعث گردید که محدودیت- هایی در غلظت این ترکیبات در پسابهای ورودی به محیط و آبهای پذیرنده اعمال گردد. طبق استانداردهای تعریف شده سازمان حفاظت محیط زیست ایران با کد 1503 ، میزان مجاز غلظت در پساب خروجی تصفیهخانههایفاضلاب برای فسفر 6 میلیگرم بر لیتر و برای نیترات 05 میلیگرم بر لیتر است. در صورتی که بتوان در محل تصفیهخانه، مواد زائد و مضر را از فاضلاب جدا نمود و آلایندههای موجود در آن را به حد تعیین شده رساند، میتوان امیدوار بود که تخلیه پساب، مشکلی برای محیط زیست منطقه ایجاد نمیکند

کلیدواژه ها:

تصفیه بیولوژیکی فاضلاب ، فرآیند لجن فعال ، نیتراتزایی ، نیتراتزدایی