بررسی روند ویژگی های اجتماعی، اقتصادی و جمعیتی زنان و مردان از سال 1335 تا 1395

هدف اصلی در این مقاله بررسی روند ویژگی ھای جمعیتی (ازدواج و جمعیت)، اجتماعی (تحصیلات) و اقتصادی (نرخ اشتغال و بیکاری، درصد افراد فعال و غیرفعال) از سال 1335 تا1395 در بین زنان و مردان می باشد. روش مورد استفاده شده در این پژوھش تحلیل ثانویه می باشد. تمامی داده ھای مورد استفاده شده از سرشماری گرفته شده است. سرشماری که مجری آن حکومت است، تا سال 1385 به صورت ده ساله و بعد از آن به صورت 5 ساله صورت می گیرد. نتایج حاکی از آن است که، در ھمه سرشماری ھا درصد مردان بالاتر از زنان بوده است. بر اساس نتایج، درصد مردان شھری از 31.8 درصد در سال 1335 به 73.6 در سال 1395 رسیده است. این روند نیز نشان می دھد که، جمعیت به مرور زمان از روستاھا به سمت شھرھا مھاجرت نموده اند. نتایج گویای آن است که، درصد جمعیت فعال در سال 1390 نسبت به سال 1335 کاھشی 9 درصدی داشته است. در حالی که، درصد جمعیت غیر فعال افزایش یافته است. بر اساس یافته ھا، بیشترین میزان اشتغال متعلق به سال 1335 با 97.4 درصد بوده است، در حالی که کمترین میزان آن در سال 1390 با 85.2 درصد بوده است. نرخ اشتغالمردان تا سال 1365 روند نزولی داشته و بعد از آن در سال 1375 افزایشاندکی یافته است. روند افزایشی بعد از انقلاب در میزان با سوادی زنان مشاھده شده است. به طوری که از 7.3 درصد در سال 1335 به 84.2 درصد در سال 1395 رسیده است. درصد جمعیت باسواد مردان و کل نیز روند صعودی داشته است. نیز، درصد ازدواج کرده مردان در ھمه ادوار کمتر از زنان ازدواج کرده بوده است. احتمالا به این خاطر باشد که چند ھمسری در بین مردان وجود دارد درصد ازدواج کرده مردان تا سال 1385 کاھش یافته است.

کلیدواژه ها:

ویژگی ھای اجتماعی ، ازدواج ، تحصیلات ، نرخ اشتغال