چالش های حق داشتن وکیل در قانون آیین دادرسی کیفری 1392

وکیل از اصلی ترین کارگزاران جامعه عدالت کیفری است که در معیت کارگزاران دولتی خصوصاً قضات در راستای اجرای عدالت و احقاق حقوق شهروندان تلاش می نماید. مداخله وکیل در فرآیند کیفری دارای مبانی و کارکردهای متعددی است که از آن جمله می توان به کارکردهای حقوق بشری، جرم شناختی و سیاست جنایی آن اشاره نمود. آنچه که مسلم است در پرتو حضور این کارگزار، وکیل، در قلمرو عدالت کیفری از یک جانبه گرایی قضایی و بی توجهی به منافع فردی شهروندان پیشگیری می شود. از این روست که به رسمیت شناختن حضور وکیل در عرصه عدالت کیفری از جمله بارزترین تضمینات دادرسی و برخورد منصفانه به شمار می رود؛ در قوانین داخلی ایران و در قانون آیین دادرسی کیفری نیز حق متهمان در بهره مندی از وکیل مورد شناسایی و احترام قرار گرفته است، هر چند که ابهامات و نقاط ضعفی نیز در این باب به طور خاص در حق بهره مندی از وکیل در تحقیقات مقدماتی دیده می شود؛ از همین رو مقاله ی حاضر با بهره جویی از روش تحلیلی – استنتاجی به بررسی این حق در قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 با رویکردی به تغییرات حادث می پردازد.

کلیدواژه ها:

حقوق دفاعی متهم ، تحقیقات مقدماتی ، حق دفاع ، وکیل