بررسی چالش های به کارگیری شیوه های همیارانه

در شرایطی که روش های سنتی بر سیستم های آموزشی دنیا سایه افکنده و موجب انفعال فراگیران شده است، نظریه های جدید و پیشرفته یادگیری، تاکید زیادی به مشارکت فراگیران در حین تدریس و فعال بودن آنها دارند. در این راستا شیوه های تدریس همیارانه یکی از مناسب ترین شیوه های نوین فعال است که امروزه مورد توجه بسیاری از صاحب نظران حوزه آموزش قرار گرفته است. این شیوه ها دستیابی به اهداف مختلف رشد جسمی، ذهنی، هنری، عاطفی، اجتماعی، معنوی، روحی، قابلیت های فردی و غیره را تسهیل کرده و طیف گسترده ای از نتایج شناختی و عاطفی را فراهم می کنند. اما با این وجود کمتر مورد استفاده قرار می گیرند که فهم این مشکل تنها با شناخت و اولویت بندی موانع موجود امکانپذیر است. به همین جهت، هدف این پژوهش بررسی چالش های به کارگیری شیوه های تدریس همیارانه می باشد. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی و از نوع میدانی بوده است. به این ترتیب که برای گردآوری اطلاعات از روش کتابخانه ای استفاده شده است. لذا ابتدا مقالات، کتابها و پایان نامه ها در خصوص شیوهای همیارانه مورد مطالعه قرار گرفت. سپس داده های حاصل طبقه بندی شده و تجزیه و تحلیل و جمع بندی آنها در خصوص موضوع مورد مطالعه صورت گرفت. چالش ها در چهار حیطه (چالش های مربوط به معلمان، فراگیران، محتوی و نظام و امکانات آموزشی) مورد بحث و بررسی قرار گرفتند. نتایج این پژوهش نشان داد مهمترین چالش ها در ارتباط با معمان: عدم آشنایی معلمان با روش های همیارانه، عدم توانایی و آگاهی معلمان در استفاده از شیوه های نوین و همیارانه، عدم آموزش معلمان در زمینه شیوه های تدریس همیارانه، اضطراب معلمان در عدم توفیق در به کارگیری روش های همیارانه و عدم باور داشتن یادگیری همیارانه، در ارتباط با فراگیران: عدم آگاهی یادگیرندگان از آموزش همیارانه، بی علاقگی یادگیرندگان، عدم آمادگی برای کار گروهی و تراکم بالای فراگیران در ارتباط با محتوی: محتوی متمرکز، حجم بالای محتوی، کمبود زمان لازم برای تدریسف عدم تناسب زمان و محتوی و در ارتباط با نظام آموزشی وجود نظام آموزش متمرکز و نامناسب بودن ساختار فیزیکی کلاس و نبود امکانات می باشند.

کلیدواژه ها:

شیوه های همیارانه ، یادگیری مشارکتی و فعال