رابطه امید به زندگی با سازگاری با نقش تعدیلگری استقامت در نوجوانان دبیرستانی

این پژوهش با هدف بررسی رابطه امید به زندگی با سازگاری با نقش تعدیلگری استقامت در نوجوانان پسر مقطع دبیرستان شهر تهران صورت گرفت. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه ی نوجوانان پسر مقطع دبیرستان شهر تهران بود که از این میان با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای 250 نفر به عنوان حجم نمونه در نظر گرفته شد. روش جمع آوری داده ها بر اساس پرسشنامه های استاندارد امید به زندگی اشنایدر و همکاران(1991)، و پرسشنامه سازگاری سینها و سینگ (1993) انجام گرفت. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه ها از طریق نرم افزار Smart-Pls در دو بخش توصیفی و استنباطی (مدلسازی معادلات ساختاری) انجام پذیرفت. نتایج تحقیق نشان داد که بین امید به زندگی با سازگاری با نقش تعدیلگری استقامت در نوجوانان پسر مقطع دبیرستان شهر تهران رابطه معناداری وجود دارد؛ نتیجه گیری: بر اساس یافته ها می توان اظهار داشت که امید به زندگی با سازگاری با توجه به نقش تعدیلگری استقامت در نوجوانان پسر رابطه دارد.

کلیدواژه ها:

امید به زندگی ، سازگاری ، استقامت