اثر بخشی آموزش نظریه ذهن بر افزایش مهارت های اجتماعی و همدلی کودکان پیش دبستانی

هدف از اجرای این پژوهش تعیین اثر بخشی آموزش نظریه ذهن بر افزایش مهارت های اجتماعی و همدلی کودکان پیش دبستانی شهرستان بابلسر بود. روش این پژوهش کاربردی از نوع طرح نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. حجم نمونه پژوهش شامل دو گروه 20 نفری از کودکان سنین 6-5 ساله، مهدهای کودک شهری شهرستان بابلسر بودند که بعد از غربالگری اولیه به روش نمونه گیری تصادفی ساده تعداد 40 نفر انتخاب گردیدند و با همین روش نمونه گیری در دو گروه کنترل و آزمایش گمارده شدند در پژوهش حاضر جهت سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه مقیاس درجه بندی مهارت های اجتماعی و پرسشنامه (همدلی – بهر و تحلیل) کودکان استفاده شده است. جهت تجزیهوتحلیل دادههای مرتبط با فرضیه کلی از تحلیل کوواریانس چندمتغیری و برای فرضیه های فرعی از تحلیل واریانس یک متغیری استفاده شد. نتایج به دست آمده حاکی از آن بود که آموزش نظریه ذهن بر افزایش مهارت های اجتماعی و همدلی کودکان پیش دبستانی تاثیر معنی داری دارد. به عبارت دیگر کودکانی که در معرض آموزش نظریه ذهن قرار گرفتند در پس آزمون مهارت اجتماعی و همدلی عملکرد بهتری داشتند. با توجه به نتایج به دست آمده می توان نتیجه گیری نمود که آموزش نظریه ذهن می تواند در افزایش مهارت های اجتماعی و همدلی کودکان پیش دبستانی موثر باشد.

کلیدواژه ها:

آموزش نظریه ذهن ، همدلی ، مهارت اجتماعی ، کودکان پیش دبستانی