بررسی رابطه سبک حل مساله اجتماعی و نظریه ذهن با اضطراب اجتماعی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین سبک حل مساله و نظریه ذهن با اضطراب اجتماعی دانش آموزان انجام شد. روش پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و به جهت نحوه گردآوری داده ها توصیفی- پیمایشی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان مدارس دولتی مقطع دبیرستان شهرستان اردبیل در سال تحصیلی 1395-96 بود که از میان آنها 120 نفر از طریق نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. داده ها با روشهای آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند.یافته های این پژوهش نشان داد ضریب همبستگی پیرسون بین سبک حل مساله با اضطراب اجتماعی به میزان (r=-0/35) میبا شد و بین نظریه ذهن با ا ضطراب اجتماعی به میزان (r=-0/22) میبا شد؛ بنابراین این نتیجه حا صل می شود که ارتباط منفی معناداری بین سبک حل مساله اجتماعی و نظریه ذهن با اضطراب اجتماعی دانش آموزان وجود دارد. همچنین نتایج رگرسیون نشان میدهد که مدل استفاده شده برای پیش بینی اضطراب اجتماعی معنادار است (f=11/53) و این مدل با ضریب تبیین 23 در صد توان تبیین رابطه بین متغیرها را دارد؛ به عبارت دیگر سبک های حل مساله اجتماعی و نظریه ذهن، اضطراب اجتماعی را پیش بینی میکند. لذا توجه به سبک حل مساله اجتماعی و نظریه ذهن به عنوان عامل موثر در اضطراب اجتماعی دانش آموزان مهم و ضروری است.

کلیدواژه ها:

سبک حل مساله اجتماعی ، نظریه ذهن ، اضطراب اجتماعی