حب دنیا از دیدگاه امام خمینی (ره) با نگاه به چهل حدیث

در بحث موانع اخلاق عملی مقوله حب دنیا و دنیا گرایی همواره به عنوان مانعی اساسی بر سر راه سلوک الهی مورد توجه نصوص دینی به ویژه قرآن کریم بوده است. بدان که نفس در هر حظى که از این عالم مىبرد در قلب اثرى از آن واقع مىشود که آن، تاثر از ملک و طبیعت است و سبب تعلق آن است به دنیا. و التذاذات هر چه بیشتر باشد قلب از آن بیشتر تاثر پیدا مىکند و تعلق و حبش بیشتر مىگردد، تا آنکه تمام وجهه قلب به دنیا و زخارف آن گردد. و این منشا مفاسد بسیارى است. و از مفاسد بزرگ حب دنیا آن است که انسان را از ریاضات شرعیه و عبادات و مناسک باز دارد، و جنبه طبیعت را قوت دهد و تعصى نماید طبیعت از اطاعت روح، و انقیاد آن را نکند و عزم انسانى را سست کند و اراده را ضعیف نماید، با اینکه یکى از اسرار بزرگ عبادات و ریاضات شرعیه آن است که بدن و قواى طبیعیه و جنبه ملک تابع و منقاد روح گردد و اراده نفس در آنها کار کن شود و ملکوت نفس بر ملک غالب شود.

کلیدواژه ها:

دنیای ممدوح ، دنیای مذموم ، غفلت