جایگاه دعا در تربیت انسان

دعازمانی اثربخشی قابل توجهی داردکه دعاکننده متوجه باشدچه قدرت باعظمتی رامیخواند. وبه چه منبع عظیمی متصل می شود. دراین وادی شخص داعی حتی اگریک اسم خدا را آن طور که سزاوار هست شناخته باشد می تواند او را از کوره راه ها به شاهراه اصلی هدایت کند.درهمه اعصار و قرون بشر درگیر افکاری آزار دهنده بوده و بدنبال تکیه گاهی می گشته تا اضطراب و تشویش ذهنی و فکری وتلاطم جانفرسای خودرا به ساحلی امن و آرام سکنی بدهد.روش انجام این پژوهش اجتهادی-استنباطی-تفسیری بوده چنانکه با مراجعه به کتابخانه های حقیقی ومجازی وبا استفاده از ابزارهای گردآوری اطلاعات وجمع بندی آنها به طبقه بندی وتبیین آنها می پردازیم واین پژوهش را تدوین می کنیم.باتوجه به اینکه دعاخوانی تاثیرفراوانی درنحوه شکل گیری شخصیت انسانها دارد ودعاها سرشار از اسماء الهی ومعانی عمیق معنوی هستند. لذا لازم است هر فردی در زندگی فردی واجتماعی خویش نسبت به تاثیر اسماءالهی ونیز نقش ذکر اسم خدا آگاهی پیدا کند.این پژوهش نقش دعا در تربیت اعتقادی انسان از منظر قرآن کریم مورد بررسی قرار می دهد و در ادامه نقش دعا در تربیت اخلاقی وعملی انسان از منظر قرآن کریم مورد واکاوی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

دعا ، تربیت ، قرآن کریم.