بررسی تاثیر رژیم های مختلف آبیاری بر کیفیت چغندرقند پاییزه در منطقه مشهد

این تحقیق با هدف مقایسه صفات کیفی چغندرقند پاییزه در رژیمهای مختلف آبیاری انجام شد. به این منظور آزمایش مزرعهای به صورت کرتهای خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار در ایستگاه تحقیقاتی طرق در سالهای زراعی 1392-93 و 1393-94 اجرا گردید. در این آزمایش ها کرتهای اصلی شامل سه دور آبیاری 7)، 10 و 14 روز) و کرتهای فرعی شامل چهار سطح تامین آب آبیاری (جبران 50، 75، 100 و 125 درصد کمبود رطوبت خاک تا نقطه ظرفیت زراعی در عمق توسعه ریشه) بود. نتایج نشان داد در سال اول آزمایش دور آبیاری تاثیر معنیدار بر درصد قند ناخالص (عیار قند)، درصد قند خالص (شکر قابل استحصال) و میزان ناخالصی های سدیم و نیتروژن ریشه نداشته است. اما مقدار پتاسیم موجود در ریشه در سطح %5 تحت تاثیر تیمار دور آبیاری قرار گرفت. تیمارهای سطح آبیاری از نظر عیار قند، میزان پتاسیم و نیتروژن مضره محتوی ریشه در سطح %1 اختلاف معنیدار داشتند و برای صفات میزان سدیم ریشه و شکر قابل استحصال با یکدیگر اختلاف معنیدار نشان ندادند. در سال دوم آزمایش دور آبیاری تاثیر معنیدار بر میزان ناخالصیهای نیتروژن ریشه نداشت اما بر عیار قند و میزان ناخالصیهای سدیم ریشه در سطح %5 و بر شکر قابل استحصال و میزان پتاسیم ریشه در سطح %1 تاثیر معنیدار نشان داد. تیمارهای سطح آبیاری از نظر عیار قند، میزان پتاسیم و نیتروژن مضره محتوی ریشه در سطح %5 اختلاف معنی دار داشتند و برای صفات میزان سدیم ریشه و شکر قابل استحصال با یکدیگر اختلاف معنی دار نشان ندادند.

کلیدواژه ها:

عیار ، چغندرقند ، کشت پاییزه ، سطح آبیاری ، مشهد