اثربخشی ترکیب درمانهای شناختی-رفتاری (CBT) و روان پویشی درتعدیل صفات مخرب اختلال شخصیت وابسته

اختلالات شخصیت، اختلالاتی شایع و مزمن با الگوی دیر پا هستند که حدود نیمی از بیماران روانپزشکی مبتلا به ایناختلالات تشخیص داده می شوند. درماندگی و مشکلات ناشی از اختلالات شخصیت در تمام عمر دامن گیر فرد می شود و انواعاین اختلالات صرف نظر از خفیف یا شدید بودن آنها، تمام جنبه های وجود شخص و روابط بین فردی را تحت تاثیر خود قرار(می دهد) دایره المعارف اختلالات شخصیت علوم عصب شناختی ویرایش دوم ، 2014 ؛ به نقل از مولایی و همکاران، 1393).اگرچه تعیین میزان شیوع اختلال شخصیت وابسته با توجه به هم ابتلایی این اختلال با دیگر اختلالات روانی دشوار است اما DSM-5 میزان شیوع این اختلال را طبق نظر سنجی NES-ARC در سال 2001-2002؛ 49% اعلام کرده است. در اغلب موارد شروع این اختلال از روابط خانوادگی نشأت می گیرد و متاسفانه در همین خانواده ی پاتولوژیک برای فرد مبتدا تبدیل بهیک الگو مخرب ثابت رفتاری می شود که میتواند منجر به اختلالات روانی دیگر از جمله اضطراب، افسردگی و...شود. با توجهبه هم ابتلایی این بیماری با دیگر اختلالات روانی از جمله اضطراب و افسردگی به نظر می رسد استفاده از یک رویکرد درمانیبه تنهایی برای درمان فرد مبتلا کافی نباشد. این پژوهش با هدف ارائه گزارشی از رویکردهای درمانی موفقیت آمیز اختلالشخصیت وابسته از جمله رویکردهای درمانی شناختی-رفتاری (طرحواره درمانی)، روانپویشی، دارو درمانی، زوج درمانی وخانواده درمانی انجام شده است. نتایج حاکی از این است که ترکیب رویکردها می تواند در درمان اختلال شخصیت وابستهموثر واقع شود.

کلیدواژه ها:

اختلال شخصیت وابسته ، درمان شناختی رفتاری ، درمان روان پویشی