مقایسه ناگویی هیجانی و کیفیت زندگی در بین بیماران کرونری قلب و افراد سالم

عوامل روانشناختی در ایجاد بیماری های روان تنی همچون بیماری عروق کرونری قلب، تأثیر بالایی دارند و این بیماری حاصل تعامل پیچیده عواملروانشناختی و نشانه های جسمی با یکدیگر می باشد. در راستای شناسایی این عوامل پژوهش حاضر با هدف مقایسه بیماران کرونر قلبی با گروه سالم از لحاظناگویی هیجانی و کیفیت زندگی انجام شد. پژوهش حاضر یک مطالعه علی - مقایسه ای بود که به روش نمونه گیری در دسترس بر اساس معیار های ورود وخروج بر روی 100 بیمار مبتلا به اختلال کرونری قلب و نیز 100 فرد سالم، از نوع همتاسازی گروهی برای برخی فاکتورها از جمله سن، جنسیت و وضعیتتأهل، اجرا شد. اطلاعات از طریق پرسشنامه های ناگویی هیجانی تورنتو (1994) و کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی، نسخه 26 آیتمی (1993)، به همراهخصوصیات دموگرافیک، جمع آوری گردید. تحلیل داده ها از طریق آزمون T مستقل در سطح معنی داری P<0.05 انجام پذیرفت. یافته ها بیانگر این بود که بین دو گروه افراد مبتلا به اختلال عروق کرونری قلب و افراد عادی از لحاظ دو مؤلفه ی ناگویی هیجانی و کیفیت زندگی تفاوت معنادار وجود دارد، بطوری کهناگویی هیجانی و تمام زیر مقیاس های آن در بیماران کرونری بیشتر از افراد عادی بود و بیماران قلبی نسبت به افراد سالم از کیفیت زندگی کمتری برخورداربودند. نتایج حاصله نشان می دهد که ناگویی هیجانی را می توان به عنوان یک عامل خطر برای بیماران مبتلا به اختلالات قلبی- عروقی دانست، بنابراین لازماست تدابیر درمانی ویژهای را جهت کاهش ناگویی هیجانی در برنامه های مداخلهای مد نظر قرار داد. همچنین بهبود کیفیت زندگی از طریق تغییر در شیوهزندگی نیز می تواند از شدت بیماری و اثرات آن بکاهد و آثار درمان های پزشکی را پایاتر کند.

کلیدواژه ها:

بیماری کرونری قلب ، ناگویی هیجانی ، کیفیت زندگی