اثربخشی آموزش رویکرد شناختی رفتاری بر میزان خودکارآمدی و منبع کنترل در دانش آموزان دختر

در آموزش رویکرد شناختی- رفتاری فرض مهم این است که با تغییر طرز تفکر افراد میتوان نظام باور آنان را تغییر داد که خود به تغییر رفتار منجر خواهد شد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش رویکرد شناختی- رفتاری بر میزان خودکارآمدی و منبعکنترل دانشآموزان دختر بود. بدین منظور، طی یک پژوهش آزمایشی و با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل، با استفاده از روش نمونهگیری خوشهای تصادفی ابتدا از بین کلیه دبیرستانهای دخترانه شهر فومن یک دبیرستان به طور تصادفی انتخاب و در مرحله بعد از میان دانشآموزان این مدرسه تعداد174 نفر نمونه اولیه انتخاب شدند، تعداد 62 نفر که در پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر نمرات پایین و در پرسشنامه منبع کنترل لونسون نمرات بالا داشتند به طور تصادفی 30 از میان آنها انتخاب و در دو گروه 15 نفر آزمایشی و 15 نفر کنترول گمارده شدند گروه آزمایش 8جلسه ی90 دقیقهای آموزش دیدند، در حالیکه گروه کنترل هیچ مداخلهای دریافت نکردند. نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیره (مانکوا) نشان داد که آموزش رویکرد شناختی- رفتاری در آزمودنیهای گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل بر روی خودکارآمدی و منبعکنترل دانشآموزان تفاوت معنیداری وجود دارد. در نتیجه آموزش رویکرد شناختی- رفتاری موجب افزایش خودکارآمدی و درونی شدن منبعکنترل دانشآموزان دختر میگردد

کلیدواژه ها:

رویکرد شناختی- رفتاری ، خودکارآمدی ، منبعکنترل