مکانیزیم سیاست پناهندگی، مفهومی حقوق بشری یا کالبدشکافی سیاسی در روند کار دولت ها

بعد از پایان جنگ جهانی دوم مساله پناهندگی یکی از مسائل مهم اجتماعی و سیاسی در سطح بین المللی شد و روز به روز ابعاد گسترده تری به خود گرفت. هر کس که بنا به عمل نژادی یا مذهبی یا ملیتی یا عضویت در گروه های سیاسی یا اجتماعی جان و یا حقوق پناهندگی بنیادین خود را در مخاطره بیند حق دارد به کشور دیگری پناه برد و این حق یعنی جز حقوقی است که در اعلامیه جهانی حقوق بشر به رسمیت شناخته شده است هر پناهنده علاوه بر آن که طالب امینت جانی است باید بتواند احتیاجات اولیه خود و خانواده اش را مرتفع سازد و از این روز زیستن در کشوری که با ثبات سیاسی بیشتر و استفاده از مزایای رفاهی آن رویای هر پناهنده ای است. در رابطه با پناهندگی سیاسی عملکرد دوگانه دولتها کاملأ محسوس می باشد چرا که اعطای پناهندگی سیاسی همواره تابع منافع ملی و نوع رابطه میان کشورها بوده است. که البته این عملکرد هم ثابت نبوده و متناسب با رابطه موجود میان دولتها متغییر بوده است. چنانکه می بینیم گرچه بلوک شرق و غرب به معنی گذشته خود دیگر وجود ندارد اما هرگاه شخصی بخاطر مسائل امنیت ملی تحت پیگرد باشد به کشورهایی که از نظر منافع راهبردی اختلاف دارند پناهنده می شود و بعبارتی این وضعیت تبدیل به یک رویه شده است.پناهندگی سیاسی بعدی را در بر گیرد که مشخص نماید هدف فرد از پناهدنده شدن به کشور خاص چیست و آرمان وی را با سیاست های حقوق بشری باید به رسمیت شناخت تا بتوان در جهان آمال یک جامعه مدنی را به سوق اهداف حقوق بشری در آورد

کلیدواژه ها:

پناهندگی ، پناهنده ، پناهندگی سیاسی ، پناهنده سیاسی