نقش قانون در جلوگیری از آلودگی محیط زیست

تخریب محیط زیست مستقیما بر روند اقتصادی کشورهای جهان تاثیرگذار است. فرسایش خاک، نازک شدن لایه ازن، آلودگی هوا، افزایش تعداد سیلاب های خطرناک به علت نابودی جنگل ها و تغییر آب و هوا همگی آثار مخربی بر زندگی انسان هوا باقی می گذارند. چراگاه ها و اقیانوس ها تا سر حد امکان مورد بهره برداری قرار گرفته اند و پیوسته از باروری آنها کاسته شده اسوت . در این میان، نکته ای که اهمیت بسیاری دارد، پرداختن به جرایم زیست محیطی از منظر حقوق داخلی است محیط زیست از منظر قانونی در 2 مفهوم به کار برده می شود؛ یکی مفهومی که از علوم طبیعت ناشی می شود و تحت عنوان محیط زیست طبیعی معرفی شده و دیگری در تعامل با سازوکارهای انسانی است که با عنوان محیط زیست انسانی از آن نام برده میشود هر 2 عنوان فوق طیف گسترده ای از موضوعات مختلف را تحت پوشش خود دارد. محیط زیست به معنای عام شامل کل منابع طبیعی تجدیدشونده شامل جنگل ها، مراتع، منوابع آبی و امثال آن است و طیف وسیع و گسترده ای از تعاریف تخصصی مربوط را در بر می گیرد که همین موضوع در تفسیر ماهوی مربوط، به معنی قانونی محیط زیست اشکال هایی را وارد کرده است، چرا که همین متن حقوقی، محیط زیست را به صورت جامع و مانع تعریف نکرده است و قوانین موجوود تعریفی از آن ارائه نداده اند، بلکه در آنها از محیط زیست در رابطه با 3 عنصر طبیعت، منابع طبیعی شهر و مناظر سخن گفته شده اسوت . در نوشتارارائه شده با روش توصیفی و گرداوری مطالب بصورت فیش برداری وکتابخانه ای سعی برامده تا ضمن اشاره , ، بوه بعضی از قوانین و مقررات موضوعه مانند قانون حفاظت و بهسازی محیط زیست، قانون حفاظت و بهره برداری از جنگل هوا ومراتع کشور، قانون شکار و صید، قانون نحوه جلوگیری از آلودگی هوا و قانون شهرداری ویک نتیجه گیری اصلی و سازو کارمناسب قانون گذار را مورد کنکاش قرارداد

کلیدواژه ها:

قانون ، جرم ، آلودگی ، حفاظت محیط زیست ، منابع طبیعی