مکتب فلسفی ریالیسم و تعلیم و تربیت

ریالیسم که در فارسی واقع گرایی و اصالت واقع نامیده می شود، تقریبا نقطه ی مقابل ایده آلیسم بوده و برای اشیای مستقل از ذهن و فکر ما واقعیت قابل است. ریالیسم، اشیاء را آن چنان که هستند، قبول دارد و از تعبیر و تفسیر جهان خارج طبق تجربه های شخصی خودداری می کند. اندیشه های واقع گرایانه، تاریخی طولانی دارد. معمولا ارسطو را پدر فلسفه ی واقع گرایی می دانند. از زمان وی تاکنون فیلسوفان واقع گرا هر کدام تفکرات متفاوت داشته اند و هرچه به زمان حال نزدیک تر می شویم، بر گستره ی تفکرات ریالیستی افزوده می شود. عمده ترین معیار برای تمایز ریالیست از ایده آلیست، پذیرش جهان مادی و طبیعی به عنوان یک واقعیت غیر قابل کتمان است و اینکه دانش ها و ارزش ها، مستقل از ذهن انسان وجود دارند. با این حال، برخی از متفکران ریالیست علاوه بر عالم مادی به عالم غیر مادی نیز باور دارند. از این رو برخی از اندیشمندان، ریالیست ها را به واقع گرایان علمی یا طبیعی و عقلانی یا قدیمی تقسیم کرده اند ( شفلید، هری، مترجم سرمد، غلامعلی، 1375) هدف ما در این مقاله بررسی مکتب ریالیسم و تاثیر آن بر تعلیم و تربیت است تا با بررسی دیدگاه دانشمندان این مکتب و استفاده از اندیشه های مثبت آن در جهت کیفیت بخشی در مسایل یادگیری گام برداریم.