بررسی سطح ریسکهای ارگونومی در کارگران مونتاژ کار در یک شرکت سازنده تلویزیون در تهران در سال 1381

عموما کارگران مونتاژ کار در صنایع مختلف در معرض ریسکهای ارگونومی قرار دارند که در درازمدت سلامت آنها را تهدید می کنند. اختلالات اسکلتی – عضلانی از عوارض کارهای مونتاژ کاری به شمار می آید که سالانه هزینه های چشمگیری را برای صنایع به دنبال دارد، بطوریکه هزینه های اختلالات اسکلتی – عضلانی ناشی از ریسکهای ارگونومی در آمریکا در سال، 209 میلیون دلار برآورد می شود. با توجه به اهمیت ریسکهای ارگونومی در صنعت تلویزیون که اغلب کارها بصورت فرآیند مونتاژ کاری انجام می گردد، موضوع فوق مورد پژوهش قرار گرفت. مطالعه انجام شده یک مطالعه توصیفی از نوع مقطعی CROSS SECTIONAL بوده و جامعه مورد پژوهش کارگران مونتاژ کار یک صنعت تولید تلویزیون در تهران می باشد. با استفاده از چک لیست تهیه شده و تعیین حجم نمونه، داده های لازم از طریق مشاهده مستقیم مشاغل کارگران مونتاژ کار جمع آوری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. پس از تجزیه و تحلیل داده های استتخراج شده، موارد ذیل حاصل گردید: سطح ریسک های ارگونومی در کارگران مونتاژ کار با سوابق مختلف کاری، متفاوت نیست. ریسک ارگونومی با اسبقه کار، ارتباطی ندارد. در جمعیت مورد مطالعه، 10 درصد دارای سطح ریسک پائین، 51/6 درصد دارای سطح ریسک متوسط و 38/4 درصد دارای سطح ریسک بالا می باشند. بارزترین ریسک ارگونومی در جمعیت مورد مطالعه، وضعیت و استرین چشم می باشد. در مطالعه انجام شده، پژوهشگر به این نکته دست یافت که نو ریسک ارگونومی، متغیر تاثیرگذارتری نسبت به سابقه کار در کارگران مونتاژ کار می باشد که با استفاده از طراحی مجدد ایستگاه های کار و استفاده از فن آوریهای جدید و اتوماسیون می توان سطح ریسک آنها در کاهش داد، اگرچه آموزش مداوم هم به عنوان یک متغیر مداخله گر می تواند نقش مهمی را در این راستا ایفا نماید.