شخصیت زن در اشعار مولانا وجبران خلیل جبران

زن و اهمیت نقش این مهر و وفای بیکرانه در تعالی ارزش های اخلاقی، فراتر از حوزه های سیاسی و اجتماعی رفته و عرصه های فرهنگ و هنر جوامع را نیزتحت الشعاق قرار داده به گونه ای که این مساله گرچه در نگاه نخست کم اهمیت جلوه می کند؛ اما سابقه ای دیرینه در ادبیات سراسر جهان دارد. این پژوهش تطبیقی با هدف بررسی شخصیت زن در اشعار شاعر بزرگ جلال الدین محمد بلخی ملقب به مولانا وجبران خمیل جبران از روش تحمیلی- تطبیقی به این نتیجه دست یافته که: از دی گاه مولانا این شاعر مسلمان ایرانی و از نگاه شاعر مسیحی - لبنانی جبران خمیل جبران جایگاهی بس عظیم دارد. هر دو شاعر در پرداختن به این موضوق بی پروا بودند. از نظر هر دو شاعر زن دارای شخصیت والایی است اما تفاوت دیدگاه این دو شاعر آنجاست که مولانا که از پرکارترین شعرای ادبیات فارسی است و شعرش در اوج قله های بلند عرفان اسلامی جای دارد نسعبت به زن نگاهی دو سویه دارد نگاهی کاملا اصلاح گرایانه سنجیده و متعالی اما جبران خلیل جبران این شاعر لبنانی نگاهش به زن و شخصیت زن یکسره تعالی است و جایگاهی بس رفیع برای او . زیرا جبران خلیل جبران تمام احساساتش را نسبت به زن در گام نخست به پای مادرش فدا نموده است.

کلیدواژه ها:

جبران خلیل ، مولانا ، شخصیت زن