نسبت قضا و قدر با جبر و اختیار در روایات امام صادق (ع) با رویکرد فلسفی _ کلامی

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 2,175

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

HUMAN03_018

تاریخ نمایه سازی: 5 آبان 1397

چکیده مقاله:

از نظرگاه امام صادق (ع) خدا بندگان را در افعالشان ناگزیر نکرده ( جبر ) و کارهایشان را نیز به آنها واگذار نکرده ( تفویض ) بلکه راه میانه ای را با عناوینی چون لطف الهی و امربین الامرین معرفی کرده اند. از دید فیلسوفان، افعالی که از انسان صادر می شود مستند به یک سلسله اسبابی است که در طول یکدیگر قرار گرفته؛ چون اختیار انسان یکی از اسباب وقوع فعل است، فعل مستند به او میباشد، و چون توانایی اش از خداست پس فعل مستند به خدا هم می شود. نظریه های برجسته متکلمان امامیه در تفسیر امربین الامرین از این قرار است که: 1 خداوند توانایی انجام دادن افعال را به انسان می بخشد اما او را امر و نهی می کند. (2 خدا علت بعید و انسان علت قریب کردارهایش است. (3 انسان افعالش را با اراده خویش، اما با استعانت از خدا انجام می دهد.

کلیدواژه ها:

قضا – قدر – جبر - اختیار

نویسندگان