شناسایی ارتباط نوع رفتار در زمان مواجه شدن با شرایط تصمیم گری با خشنودگی شغلی در میان کارمندان آموزش پرورش منطقه 4 تهران

با توجه به اینکه وظایف اساسی برنامه ریزی،رهبری،سازماندهی و کنترل مستلزم تصمیم گیری است. مدیران در همه سطوح سازمان برای اقدام یا حل مشکل تصمیم می گیرند و تصمیمات خود را عملی میسازند و این تصمیمات در مرحله ی عمل چهار چوب فعالیت سایر کارکنان را مشخص می سازد، بنابراین می توان دریافت که تصمیم گیری فعالیتی حساس و با اهمیت است و بخش مهمی از وقت و کار مدیران به حل مشکل و تصمیم گیری اختصاص می یابد. این پژوهش از نظر هدف کاربردی است و از لحاظ روش از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کارکنان اموزش و پرورش منطقه 4 تهران می باشد که کلیه کارکنان در سال 1396 شامل 250 نفر می باشد. برای جمع اوری اطلاعات از سه پرسشنامه بهره وری، سبک های تصمیم گیری و خشنودگی شغلی استفاده شده است.جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از آمار توصیفی و استنباطی استفاده خواهد شد. آمار توصیفی شامل انحراف استاندارد و میانگین و آمار استنباطی شامل ضریب همبستگی و رگرسیون میباشد. در نهایت برای تجزیه و تحلیل آماری از نرم افزار SPSS استفاده شد. نتایج نشان داد که بین سبک های تصمیم گیری عقلانی، شهودی و وابستگی با بهره وری رابطه مستقیم و معنادار و بین سبک های تصمیم گیری آنی و اجتنابی با بهره وری رابطه معکوس و معناداری وجود دارد.، بین سبک های تصمیم گیری عقلانی، شهودی و وابستگی با خشنودی شغلی رابطه مستقیم و معنادار و بین سبک های تصمیم گیری آنی و اجتنابی با خشنودی شغلی رابطه معکوس و معناداری وجود دارد. و همچنین بین سبک های تصمیم گیری عقلانی، شهودی و وابستگی با بهره وری و خشنودی شغلی رابطه مستقیم و معنادار و بین سبک های تصمیم گیری آنی و اجتنابی با بهره وری و خشنودی شغلی رابطه معکوس و معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

خشنودی شغلی ، تصمیم گیری ، آموزش و پرورش