شناسایی و رتبه بندی عوامل موثر نوآوری باز در صنعت بیمه با رویکرد تصمیم گیری چند معیاره

در دنیای رقابتی امروز، سازمان ها برای رشد و توسعه موقعیت خود باید شیوه جدید مقتضی با این میزان تغییرات و پیشرفت سریع را اتخاذ کنند .یکی از الزامات توسعه و پیشرو بودن در صنعت بیمه ، برخورداری از رویکرد و نگاه نوآوری باز در سازمان است. نوآوری باز هم در اروپا و هم در ایالات متحده طی بیش از یک دهه اخیر و پس از انتشار کتاب نوآوری باز هنری چسبرو به طور گسترده مورد بحث و مطالعه واقع شده است. در واقع هر چند که در دهه نود برخی سازمانها از مفهوم و روشهای نوآوری باز استفاده کرده و توفیقات قابل توجهی کسب کرده بودند اما اولین بار در اوایل قرن بیست و یکم یعنی بین سال های 2000 تا 2003 مفهوم نوآوری باز توسط هنری چسبرو تئوریزه و در محافل آکادمیک مطرح شد. نوآوری باز با تاکید بر از بین بردن مرزهای سازمان و دخیل کردن عوامل ارزش آفرین خارج از سازمان ، احتمال موفقیت و توسعه سازمانی را بالا برده و ریسک ناشی از خطرات سرمایه گذاری را کاهش می دهد. برای این منظور، در این پژوهش با بررسی و شناسایی عوامل موثر بر نوآوری باز در صنعت بیمه ، با استفاده از تکنیک†AHP ، یکی از روش هایMCDM†، به مقایسه و اولویت بندی آن پرداخته شده است . پژوهش حاضر از نوع تحقیقات توصیفی پیمایشی است و ابزار گردآوری آن با کمک مرور ادبیات پژوهشی این حوزه و گردآوری اطلاعات پرسشنامه در بین سی نفر از مدیران و کارشناسان صنعت بیمه در شهر زنجان است. نتیجه این تحقیق نشان می دهد که در رتبه بندی بیشترین امتیاز نوآوری باز متعلق به بعد آمادگی سازمانی و کمترین ارزش متعلق به بعد مدل کسب و کار باز می باشد.

کلیدواژه ها:

نوآوری باز ، تصمیمگیری چند معیاره ، صنعت بیمه.