نماز آرام بخش روح و روان

نماز ،ستون دین است و معراج مؤمن ، نماز عامل قرب به خداوند است ، رابطه ای خاضعانه و خاشعانه میان انسان و پروردگار است و برقراری این چنین رابطه ای در برابر آفریدگار هستی آنچنان نیرویی معنوی به انسان می بخشد که حسن صفای روحی و آرامش قلبی و اهمیت روانی را در او برمی انگیزد. آنگاه که انسان در مقابل قادر متعال می ایستد و از تمام مشکلات دنیوی روی بر می گرداند و تمام حواس خود را متوجه خدا می گرداند و به هیچ چیز جز خدا و آیات قرآن که آن را به هنگام نماز بر زبان جاری می سازد نمی اندیشد همین روی گرداندن از مشکلات زندگی و نیندیشیدن به آن ها در اثنای نماز کاهش اضطراب و تشنجات عصبی ناشی از فشار روزانه و نگرانی ها تاثیری به سزا بر جای می گذارد ، نگرانی آن بلای عالمگیری که روزانه هزاران نفر بر اثر آن دست به خودکشی می زنند و چون با یاد خداوند و ایمان بیگانه اند این سرگشتگان به الکل و افیون و قرص های مسکن و خواب آور پناه می برند این ها همه نتیجه نداشتن قرارگاه فکری و پناهگاه معنوی است. با کمک یک چنین پشتوانه ای معنوی یعنی یاد خدا می توان مشکلات را رفع و بر نگرانیها غلبه کرد حتی می توان آن را به عنوان موثرترین داروها در معالجه ی روح و جسم بیماران به کار برد. چه زیباست آن گاه که رسول خدا (ص) به بلال فرمود: « ای بلال ما را با نماز به آرامش وادار ».