مدیریت آسیب های پوستی و بافت نرم وابسته به فشار در بیماران بستری: یک مطالعه مروری

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 498

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

HUMS01_132

تاریخ نمایه سازی: 6 اسفند 1398

چکیده مقاله:

زمینه و هدف: زخم فشاری و یاعبارت جایگزین آن آسیب های فشاری بافت نرم به عنوان یکی از شاخص های کشوری ایمنی بیمار برگزیده شده است که علاوه بر کاهش سطح سلامتی و ایجاد عوارض در بیمار، منجر به تحمیل هزینه های سنگین بیمارستانی، طولانی شدن زمان بستری و کاهش کیفیت زندگی بیمار می شود. درحالی که با پیشگیری می توان به طور قابل ملاحظه ای از این عوارض کاست. لذا مطالعه ای مروری با هدف بررسی مجموع راهکارهای پیشگیری و درمان آسیب فشاری در بیماران بستری انجام شد. روش کار: این مطالعه به مرور پژوهش هایی در زمینه زخم فشاری می پردازد که در پایگاه های علمی PubMed، Google scholar ،Scopus ،Up to date ،SID با جست و جوی کلیدواژه های stress ulcer ، Bedsore ،Prevention ،nursing care،Pressure-induced skin and soft tissue injury ،Pressure injury ، treatment و معادل فارسی آنها زخم بستر، زخم فشاری، آسیب فشاری، مراقبت های پرستاری، پیشگیری و درمان بدست آمده است. یافته ها: یافته های بدست آمده در مورد عوامل موثر در پیشگیری از آسیب فشاری شامل دانش پرستاران، عملکرد افراد ارائه دهنده مراقبت بهداشتی و درمانی، شناسایی افراد در معرض خطر به کمک ابزار پیش بینی کننده زخم فشاری و اجرای مجموع راهکارهای کاهش فشار در بیماران پرخطر است. از جمله مهم ترین راهکارهای درمانی آسیب فشاری می توان به انواع پانسمان، عمل های جراحی جهت دبرید، برش ، تخلیه و پیوند پوست اشاره کرد. برای درمان زخم فشاری روش ها ومواد گوناگونی وجود دارد؛ اما استمرار درمان، نکته مهمی در جهت رسیدن به موفقیت است. در مدیریت آسیب های فشاری بافت نرم ،جهت تبیین اهمیت پیشگیری و جمع بندی راهکار های موثر در این حیطه، معرفی سطوح پیشگیری موردنیاز است. نتیجه گیری: سطوح پیشگیری در این مطالعه عبارت اند از: پیشگیری نخستین: تعریف یک ابزار مناسب جهت پیش بینی آسیب و تدوین دستورالعمل های بیمارستانی ومتناسب هر بخش در پیشگیری از آسیب، پیشگیری سطح اول:بیانگر بهبود و ارتقای آموزش کلیه مراقبین سلامت اعم از پزشک، پرستار و نیروهای کمکی، پیشگیری سطح دوم: لزوم شناسایی به موقع بیمار پرخطر و انجام راهکارهای درمانی، پیشگیری سطح سوم: در نهایت ،راهکار های بازتوانی و ترمیم آسیب پوستی اعمال شود.

نویسندگان

فهیمه جان نثاری

دانشجوی پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران

نسرین رسول زاده

گروه آموزشی پرستاری داخلی جراحی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران