بررسی ارتباط کیفیت خواب با میزان خستگی در دانشجویان دانشکده پرستاری و مامایی بجنورد در سال 1398

سابقه و هدف: خواب ناکافی به توانایی فکرکردن آسیب می رساند و درفعالیت و یادگیری تاثیر می گذارد و با افت تحصیلی و کاهش عملکرد دانشجویان همراه است. تغییرات عصبی، رفتاری، شناختی و فیزیولوژیک ناشی از کاهش کیفیت خواب سبب خستگی می گردد و مانع شرکت دانشجویان در کلاس درس می شود. تغییر در کیفیت خواب دانشجویان علوم پزشکی آنان را در ارائه دادن خدمات به جامعه ناتوان می کند. از این رو این پژوهش با هدف بررسی ارتباط کیفیت خواب با میزان خستگی دانشجویان علوم پزشکی طراحی شده است. روش جستجو: در این پژوهش توصیفی_مقطعی، 100 دانشجوی دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی به روش چند مرحله ای_تصادفی وارد مطالعه شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه دموگرافیک و عوامل موثر بر خواب، پرسشنامه کیفیت خواب پترزبرگ (PSQI) و پرسشنامه شدت خستگی (FFS) بود. اطلاعات با نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: از بین 100 دانشجو، 69 % دختر و 39 % دانشجوی رشته پرستاری با میانگین سنی 1/66±21/22 سال بودند. % 72 در خوابگاه سکونت داشتند و 90 درصد عضو بیش از دو شبکه اجتماعی بودند. 30 % تجربه بیدار شدن در طی شب را داشتند، 76 % در روز و 37 % عادت به مصرف چای و قهوه در شب را بیان کردند. نمره کل کیفیت خواب بین 4 تا 15 با میانگین 1/9±10/1 بود. در زیر مقیاس اختلالات خواب با میانگین 0/32±2/8، مصرف داروهای خواب آور با میانگین 0/72±2/76 و اختلال عملکرد روزانه با میانگین 0/7±2/45 پایین ترین نمره را کسب کردند ولی از نظر آنها کیفیت ذهنی خواب مناسب ارزیابی شد (0/62±1/03) و طول مدت خواب کافی بود (0/8±0/63). میانگین نمره کسب شده از پرسشنامه خستگی 9/9±25/9 بود. 92/6% نمره زیر 40 کسب کرده بودند که نشان دهنده تاثیر کم خستگی بر فعالیت های روزانه آنها است. بین نمره کلی کیفیت خواب و نمره خستگی ارتباط معنی دار آماری یافت نشد. (p=0/4). نتیجه گیری: کیفیت خواب دانشجویان پیراپزشکی پایین تر از حد متوسط بود. هر چند این کیفیت پایین تاثیر قابلتوجهی در کاهش عملکرد روزانه ناشی از خستگی نشان نداد.

کلیدواژه ها:

کیفیت خواب ، خستگی ، دانشجویان علوم پزشکی