شیوع و راهکارهای درمانی سندروم پای بیقرار در زنان باردار: مطالعه مروری

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 485

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

HUMS01_176

تاریخ نمایه سازی: 6 اسفند 1398

چکیده مقاله:

سابقه و هدف: سندروم پای بیقرار نوعی اختلال حرکتی است که با میل شدید به تکان دادن پاها هنگام استراحت مشخص می شود. سندروم پای بیقرار در دوران بارداری با پیامدهای نامطلوب مادر و جنین همراه است. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین شیوع و راهکارهای موجود در درمان سندروم پای بیقرار زنان باردار با مروری بر مطالعات قبلی انجام گرفته است. روش جستجو: این مطالعه مروری با استفاده از کلید واژه های فارسی سندروم پای بیقرار، بارداری و معادل انگلیسی Restless leg syndrome, Pregnancy در پایگاه های اطلاعاتی Google ،PubMed ،Scopus ، SID scholar در محدوده زمانی 2019-2010 مرور انجام شد و 23 مقاله مورد بررسی قرار گرفت. مقالاتی که حجم نمونه و روش نمونه گیری نامشخص بود یا به متن کامل مقاله دسترسی وجود نداشت حذف شدند. یافته ها: طبق طبقه بندی سازمان جهانی بهداشت شیوع سندروم پای بی قرار در دوران بارداری در منطقه اروپا، منطقه اقیانوس آرام غربی، منطقه مدیترانه شرقی و منطقه آمریکا به ترتیب 22، 14، 30 و 20 درصد بود. شیوع سندروم پای بی قرار در زنان باردار آسیایی 5/18 درصد است. حاملگی های متعدد و میزان مصرف آهن در دو بارداری به طور معنی دار با سندروم پای بی قرار در سه ماهه سوم همراه است که سبب کاهش کیفیت زندگی زنان باردار می شود. قبل از درمان سندروم پای بی قرار باید به فقر آهن، اثرات داروها و روش زندگی توجه کرد. درمان ها شامل درمان دارویی و غیر دارویی می باشد. درمان غیر دارویی شامل بهداشت خواب ( که قبل از تجویز هر دوز دارویی باید اصلاح شود )، اطمینان خاطر، جلوگیری از عوامل تشدید کننده مانند فقر آهن، ورزش متوسط، تغییر رژیم غذایی، کشش و ماساژ پاها، تکنیک آرام سازی و شل کردن عضلات، حمام آب گرم، یوگا، پرهیز از مصرف محرک ها و انحراف فکر جهت کنترل و رفع علائم ناخوشایند می باشد. داروهای دوپامینرژیک ها، آگونیست های آلفا 28 ، مکمل آهن، برخی داروهای ضد انتقادی و بنزودیاز پین ها کاربرد دارند. نتیجه گیری: با توجه به خطرات بالقوه مادری و جنینی دارو درمانی در این دوره حساس از روش های غیردارویی، طب مکمل و کلاس های آموزشی جهت ارتقاء ابعاد کیفیت زندگی در این گروه از مادران استفاده شود.

نویسندگان

محدثه محمدی

دانشجوی کارشناسی مامایی، دانشکده پرستاری مامایی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران

مطهره میر

دانشجوی کارشناسی پرستاری، دانشکده پرستاری مامایی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران

محمد حسن زاده

دانشجوی کارشناسی پرستاری، دانشکده پرستاری میبد، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران

فریده خاوری

مربی مامایی، کارشناسی ارشد مامایی ، مرکز تحقیقات مراقبت های پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران