تاثیر تکنیک آرام سازی پیشرونده عضلانی بر خستگی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

مقدمه: MS یکی از شایعترین بیماری های مزمن می باشد که می تواند همه ابعاد زندگی فرد را تحت تاثیر قرار داده و با عوارضی نظیر اختلال در فعالیت های فیزیکی، درد مزمن، خستگی ، افسردگی و اختلالات شناختی همراه است. یکی از اقدامات پرستاری جهت کنترل خستگی بیماران استفاده از روش های طب مکمل است. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر آرام سازی پیشرونده عضلانی بر خستگی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس است. روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی 80 نفر از بیماران مبتلا به MS که دارای شرایط ورود به مطالعه بودند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. پس از برگزاری جلسات آشناسازی نمونه ها با اهداف و روش مداخله، گروه مداخله در مدت دو ماه به اجرای تکنیک پرداختند و برای گروه کنترل مداخله ای انجام نشد. میزان خستگی بیماران با ابزار سنجش شدت خستگی FSS طی چهار مرحله قبل از مداخله و پایان هفته های سوم و ششم و نهم بعد از مداخله در هر دو گروه مورد ارزیابی قرار گرفت و سپس با استفاده از روش های آمار توصیفی و استنباطی در نرم افزار آماری SPSS نسخه 23 تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: براساس نتایج حاصل، میانگین سن گروه مداخله 7.84±37.15 و برای گروه کنترل 8.03±35.4 می باشد. در گروه مداخله تعداد 23 نفر (60.5%) و در گروه کنترل 24 نفر ( 63.2 %) زن بودند. نتایج آزمون آنالیز واریانس با اندازه های تکراری نشان داد با انجام مداخله آرام سازی پیشرونده عضلانی با گذشت زمان میزان خستگی به طور معنی داری کاهش می یابد.

کلیدواژه ها:

آرام سازی پیشرونده عضلانی ، بیماری های مزمن ، خستگی ، مولتیپل اسکلروزیس