مدیریت کمی و کیفی آب در تولیدات گلخانه ای از طریق سیستم های نوین کشت

در چند دهه اخیر با روی کار آمدن سیستمهای کشت هیدروپونیک، مطالعات بسیاری توسط محققین در زمینه سیستم های هیدروپونیک در مدیریت آب و کود صورت گرفته است. سیستم های باز، آب اضافی را زهکش می کنند و از نظر جلوگیری از انباشتگی یون های سنگین مناسب میباشند. اما برای اصلاح کارایی مصرف آب و کود و جلوگیری از آلودگی آبهای سطحی از طریق زهکش گلخانه ها سیستمهای بسته در صورت مدیریت بازسازی و تنظیم کیفیت محلول غذایی، سیستم های کشت مناسبتری هستند. در سیستمهای کشت هیدروپونیک سوبستراهای مختلفی استفاده میشود، همچنین سیستم های کشت بدون سوبسترا نیز کاربرد دارد. اما در بین سوبستراهای مختلف، کاربرد همزمان پرلایت و زئولایت با نسبتهای خاص برای هر گونه گیاهی بدلیل خصوصیات مکمل این دو در مطالعات، بهینه ارزیابی شده است. این مقاله مروری، اطلاعاتی را در زمینه شناسایی دوسیستم هیدروپونیک باز و بسته و راهکارهای مدیریتی در رفع معایب هر سیستم ارائه میدهد، همچنین از حیث مدیریت آب و مواد غذایی و کارایی مصرف آب و کود بر اساس گزارش های موجود به تعریف نقش هر یک از این دوسیستم و سوبستراهای مختلف که در بسترهای کشت هیدروپونیک گیاهان گلخانه ای مورد استفاده قرار می گیرند می پردازد.