گزارشگری مسئولیت پذیری اجتماعی و ساختار سررسید بدهی: دو مکانیزم نظارتی جایگزین

هدف: پژوهش حاضر به بررسی تاثیر گزارشگری مسئولیت پذیری اجتماعی بر ساختار سررسید بدهی شرکت ها می پردازد. روش: برای سنجش مسئولیت اجتماعی از چک لیستی مشتمل بر 38 قلم افشا که با محیط گزارشگری کشور سازگار می باشند، استفاده گردید. فرضیه تحقیق نیز با استفاده از نمونه ای متشکل از 98 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1392 تا 1396 و با بهره گیری از مدل رگرسیون چندگانه مبتنی بر تکنیک داده های ترکیبی مورد آزمون قرارگرفت.یافته ها: نتایج پژوهش نشان می دهد که گزارشگری مسئولیت پذیری اجتماعی و ساختار سررسید بدهی شرکت دو مکانیزم نظارتی جایگزین جهت کاهش مسائل نمایندگی و رفتار فرصت طلبانه مدیران می باشند. به طوری که شرکت های دارای سطح افشای مسئولیت اجتماعی بالاتر، از بدهی های با سررسید بلندمدت بیشتری استفاده می نمایند. بنابراین مدیران با افزایش افشاگری در زمینه مسئولیت پذیری اجتماعی، باعث کاهش هزینه های تامین مالی برای شرکت می شود. به عبارت دیگر اطلاعات مسئولیت پذیری اجتماعی شرکت برای سرمایه گذاران و اعتباردهندگان محتوای اطلاعاتی دارد.

کلیدواژه ها:

مسئولیت پذیری اجتماعی ، ساختار سررسید بدهی ، مکانیزم نظارتی.