بررسی تاثیرچیدمان شهری برهویت بخشی به فضا نمونه موردی: مکانهای قرارگاهی درده ونک

طراحی فضاهای شهری با الگوی مناسب و مکان یابی صحیح از همپیوندی یک فضای شهری نشأت می گیرد، این همپیوندی از اصلی ترین مفاهیم ترکیب بندی فضا است، که بر اساس روش چیدمان فضا توسعه داده شده است. در فضاهای شهری ایران که جدا افتادگی فضایی در بافت های آن دیده می شود می توان با استفاده از این روش و پیکره بندی فضایی مناسب به فضاها هویت مکانی بخشید. یکی از بافت های فرسوده تهران ده ونک است که به دلیل وجود نداشتن تمرکز معقول و مناسب امکانات و خدمات در بخش های مختلف این محدوده که این خود استدلالی بر عدم وجود هویت مکانی می باشد، شاهد فقدان روابط بین کاربران و محیط بوده است. در این پژوهش این فقدان در هویت مکانی و روابط بر اساس روش چیدمان فضا مورد بررسی قرار گرفته و با تعریف مکان های قرارگاهی در صدد ارائه ی راه حلی مناسب برآمده است

کلیدواژه ها:

روش چیدمان فضا ، قرارگاه رفتاری ، جداافتادگی فضایی ، هویت